Een uitdagende skironde in Les 3 Vallées

Eerste week van de kerstvakantie, laatste week van 2023: skiverlof met de familie in Val Thorens. Op het menu stond natuurlijk racletten, gezellig samenzijn in een Frans bezemhok en meer van die familiedingen, maar waar ik echt naar uitkeek was het vreten van massaal veel skikilometers in het paradijs dat Les 3 Vallées heet.

Dromen over een skitour

Ik heb al verscheidene keren in Les 3 Vallées op de latten gestaan - of in een banaan gelegen - maar zonder écht een doelgerichte tocht te maken langs een uitdagend parcours. Geïnspireerd door de leuke reisverslagen hier op het forum dacht ik bij mezelf “dit wil ik ook doen”, in het bijzonder omdat dit skigebied geen op voorhand uitgestippelde tochten heeft zoals de Sella Ronda in Dolomiti Superski of de Smugglerrunde in Ischgl. Doel was dus ook om mijn creatieve geest los te laten op het pisteplan en hier met jullie een sportieve ronde te delen.

Een goede voorbereiding is het halve werk

Eens aangekomen in Val Thorens komt mij ter oren dat enkel de kleine skipas in de boeking was inbegrepen, namelijk Val Thorens en Orelle. Gelukkig kan je aan de kassa’s ter plekke de uitbreiding 3 Vallées toevoegen aan je Val Thorens-skipas voor slechts 55 euro (6 dagen). Dit staat nergens expliciet aangegeven, dus laat het een tip zijn; een volledig nieuwe skipas kost namelijk het zesvoudige. (Sidenote: doe dit direct bij de start van je vakantie, want één enkele dag uitbreiding kost 45 euro. Wanneer je skipas nog minder dan 2 dagen geldig is, kan je de voordelige uitbreiding niet meer kopen.) Nu restte mij enkel nog de taak om de rest te overtuigen van deze uitbreiding én ze warm te maken voor mijn skironde.

Mijn medestanders had ik gevonden in de stiefbroer, zus en schoonbroer - allen sportieve skiërs. Het annoteren van de ronde op een pisteplan 's avonds bij een glühweintje voelde amper als een opgave en het weerbericht voorspelde een volledige dag stralende zon voor maandag 25 december. Alle slachtoffers van mijn enthousiasme hadden de boodschap om vroeg op te staan duidelijk begrepen, restte ons enkel nog om de ochtend zelf bij het ontbijt wat broodjes te smeren en voor mijn zus nog de skipasuitbreiding te kopen - zij had namelijk nog niet op de pistes gestaan. Alles leek in bierkannen en glühweinkruiken voor een knaller van een skidag. Helaas besliste het lot er anders over en kregen we de tour niet uitgeskied. Later die week hebben we hem in een lichtjes aangepaste versie wel kunnen uitskiën.

Een kaartje met de volledige rondje vind je hier in hoge resolutie.

De dag zelf

De ontbijttiming was op een academisch kwartiertje na gehaald, om 09u10 stonden we aan de kassa’s voor de skipasuitbreiding van mijn zus. Als donderslag bij heldere hemel kon de kassadame de extensie ‘3 Vallees’ niet toevoegen omdat mijn zus de dag voordien nog niet had geskied. Om technische redenen moest er eerst langs een liftpoortje gepasseerd zijn voor een reeds geldige, doch ongebruikte, skipas uitgebreid kon worden. Het onvoorziene eerste rondje Peclet met bijhorende rode knalpiste was verre van een lastige verplichting, maar in mijn hoofd ging er al een alarmbel af door deze 40 min vertraging! Gelukkig is er een kassa aan deze lift waardoor we de pistes niet hoefden te verlaten om de skipas uiteindelijk te kunnen uitbreiden.

De 3 Vallées-gondel bracht ons naar de overgang Val Thorens - Les Menuires - Méribel. Een stralend zonnetje op de bijna maagdelijke rode racebanen rond de Bruyères gondel toverden direct een lach op ons gezicht: vol gas op de verlaten pistes tot aan het Bruyères-middenstation deed onze tocht écht starten. Vanaf Bruyères ging het dan over naar Méribel via de Venturon piste. 's Ochtends nog in de schaduw, dus lekker griffig, met een mooie uitloper die net in de zon ligt. Deze afwisseling van hellingsoriëntatie in combinatie met samenspel van zon en schaduw staat bij mij garant voor skiplezier van de zuiverste soort.

Wat verder torent een van mijn favoriete stukjes van Les 3 Vallées fier voor zich uit: de Mont Vallon. Deze lange gondel brengt je in een ruk tot net geen 3000m met een fabuleus uitzicht op het Parc National de la Vanoise en de Mont Blanc. Je kan niet anders dan hier 5 minuten uittrekken om je mond te laten openvallen bij het panorama op deze plek. Tegelijk hebben je benen de kans om even op te laden voor de rode Combe du Vallon die je richting Méribel voert. De laatste kilometers van deze piste gaan over in een pittoresk bospad, gelegen aan de rand van een ander natuurreservaat, La Tuéda.

Subjectief niveauverschil

Voorlopig zijn we nog geen lange wachtrijen tegenkomen, maar dat verandert bij de Pas du Lac gondel in Méribel Mottaret. Hier sta je toch al gauw 15 minuten in de wachtrij. Tijdens de tweede poging voor deze tour zijn we doorgeskied tot aan Méribel Centre om daar de snellere Sauliregondel te nemen, een betere keuze. Via beide liften geraak je zonder problemen aan de volgende etappe van de tour; de Marmottes piste in Courchevel. De blauwe Creux is een prima alternatief waar je non-stop op kan carven, maar die was ons iets te druk met ongecontroleerde skiërs. Die ongecontroleerde afdalers is iets dat mij in Courchevel al meerdere keren is opgevallen. Mijn subjectieve observatie is dat het niveau hier lager lijkt te liggen ten opzichte van de twee andere valleien.

Na het aanschuiven tussen deze subjectief slechtere medeskiërs aan de Chanrossa stoeltjeslift is er boven opnieuw een ‘wauw’-moment. De lift heeft ons tot boven het wolkendek gebracht, waar een feeëriek landschap met een stralende zon op ons wachtte. Tegen de principes van het doorskiën in hebben we de rode Roc Merlet toch maar een tweede keer gedaan om enkele mooie plaatjes te schieten. Dit uithoekje van het gebied heeft iets charmants vind ik met zijn speelse landschap en dito pistes.

De volgende etappe zou ons naar de zwarte M in Courchevel brengen, maar dit staat verkeerd op het pisteplan ingetekend. Volgens het plan start deze rechtsom de Vizelle-gondel, maar dan kom je echter op de rode Saulire terecht - absoluut ook een aanrader trouwens. Wie de M wilt nemen - een must wanneer ze is geprepareerd - dient tussen de liften Vizelle en Suisses af te slaan. Beiden eindigen aan de Saulire gondel die door een ongelukje al geruime tijd gesloten is. Het terras met snackbar is gelukkig intact en vormt een goede plek om te pauzeren.

Kapotte liften

Een skilift is niet vrij van storingen en een piste kan al eens gesloten zijn: helaas zijn we daar niet aan ontkomen. Vanaf het bovengenoemde terras namen we de Coqs stoeltjeslift - enkel geopend tijdens de Franse vakanties trouwens - om af te dalen op de mytische zwarte Eclipse. Deze nieuwe piste is speciaal aangelegd voor de wereldkampioenschappen in 2023 en staat hoog op mijn bucketlist. De teleurstelling was groot toen bleek dat deze dicht was. Wanneer dan de verbindingslift Dou de Lanches richting Méribel ook gesloten is door een technisch defect, leek het alsof Murphy er mee gemoeid was.

Dit was overigens niet de enige liftpanne. Tijdens de tweede poging van deze tocht was de Mont Vallon helaas buiten dienst en ook de Moutière stoeltjeslift in Val Thorens is een zorgenkindje dat er tijdens onze week meerdere keren heeft uitgelegen. Gelukkig zijn er dan nog 152 andere liften om gebruik van te maken, al is het wegvallen van Dou de Lanches een echte streep door de rekening om terug te keren naar Méribel. Reken hierbij de onbeschikbaarheid van de Saulirelift bij en enige keuze is dan de drukke Vizelle gondel. De klok gaf 14u00 aan, voor ons het teken dat we de tour niet rond zouden krijgen. De ambities voor die dag werden opgeborgen. Afstel, maar geen uitstel.

De eindsprint

Wanneer we de tour later die week nog eens overdoen was de Dou de Lanches lift gelukkig wel geopend, boven vind je hier trouwens een prima picknickpunt. Vanaf hier skieden we door naar Méribel Centre om via de Légends en Olympic stoeltjesliften op de blauwe Roc de Fer uit te komen. Hoewel blauw ingekleurd, is deze wereldbekerafdaling een lekkere sportieve piste met boven een prachtig uitzicht op de Belleville-vallei van Les Menuires en Val Thorens. Op deze noordflank liggen de pistes vaak goed, zijn de liften logisch geplaatst en kan je makkelijk de tocht verderzetten richting Les Menuires, met het Pointe de La Masse als volgende stop.

Hier moet je beslist de rode Fred Covili afdalen, vernoemd naar Olympiër… Fred Covili. Reken opnieuw vijf minuten voor een obligatoir fotomoment boven aan de La Masse gondel om daarna met uitgeruste benen deze af te knallen. De relatief steile muur in het begin gaat aan de eerste kruising over in een brede, constante helling waar je lekker de staalkanten kan laten snijden. Rem wel af op de laatste 100 meter voor het dalstation van de gondel, anders zullen de bückels je gegarandeerd in het decor doen belanden. Wie denkt dat de dalafdaling in Ischgl op het einde van de dag een onvergeeflijk slagveld is, moet hier ook eens komen kijken.

Het finaal doel was om via Cime Caron en Orelle terug te eindigen in Val Thorens, maar dit is enkel haalbaar als je lunch op de lift nuttigt, geen wachtrijen hebt en niet hoeft te wachten op medeskiërs. Voor de Cime Caron waren we nog net op tijd, de zwarte Combe de Caron onder deze gondel was het kroonjuweel van de skitour. De dreigende muur in het begin schrikt genoeg twijfelaars af om deze majestueuze piste voor jou alleen te hebben.

Volgend jaar opnieuw

Hoewel ik enorm heb genoten van deze tocht, blijft de ambitie toch om de volledige ronde te kunnen maken; een goed excuus om volgend seizoen nog eens terug te komen. Bij wijze van conclusie geef ik graag nog onderstaande tips mee om niet dezelfde fouten te maken:

• Geef iedereen een pisteplan en zorg dat ze weten in welk dorp je verblijft. Zo hebben afvalligen meer kans om hun weg terug te vinden.
• Regel eventuele skipasuitbreidingen op voorhand
• Gebruik een app van je bestemming om live de liftstatus te kunnen raadplegen
• Keer op tijd terug wanneer je te traag vordert. Beter een halve ronde maar via de liften terug in je dorp dan een (te) dure taxi te moeten betalen

Point-to-point beschrijving van de tocht (startpunt Val Thorens):

• Liften Plein Sud (VT3) en 3 Vallées (VT4)
• Rode 4 Vents
• Lift Bruyères 2
• Rode Venturon
• Lift Mont Vallon
• Rode Combe du Vallon en blauwe Ours
• Lift Pas du Lac of Saulire Express
• Blauwe Creux of rode Marmottes
• Lift Chanrossa
• Rode Roc Merlet, blauwe Plan Mugnier, rode Roc Mugnier
• Liften Aguille du Fruit en Marmottes
• Rode Saulire of zwarte M
• Lift Coqs
• Zwarte Eclipse
• Liften Forêt en Dou des Lanches
• Zwarte Tétras en groene Forêt
• Liften Legends en Olympic
• Blauwe Roc de Fer
• Liften Tougnete 1 en 2
• Blauwe Gros Tougne
• Lift Teppes
• Rode Teppes, blauwe Gros Tougne, groene Violette
• Lift Pointe de La Masse
• Rode Fred Covili
• Liften Reberty, Bruyères 1
• Rode Chasse
• Liften Plan de l’Eau (VT36) en Cime Caron (VT33)
• Zwarte Combe Rosaël, rode Mauriennaise
• Lift Orelle-Caron (OR2)
• Zwarte Combe de Caron, blauwe Gentiane
• Lift Moutière (VT34)
• Bonus: lift Peclet (VT13) met rode Béranger voor wie het sluitingsuur haalt