Op dag twee van onze shorttrip naar Les Sybelles was het weer niet zo slecht als verwacht. Hoewel de dag onverwachts geweldig begon -een flinke laag verse sneeuw met daarboven een stralende zon- begon het 's middags weer te sneeuwen. De hele ochtend waren overal de knallen te horen van de lawinedienst, die op de gevaarlijke plekken lawines ontketenden. Omdat het tot het ochtendgloren had door gesneeuwd, waren de meeste afdalingen nauwelijks geprepareerd.

De veelbesproken verbinding
Omdat we op de eerste dag toch wat overzicht wilden hebben, gingen we van La Toussuire , waar ons hotel is, via de verbindingsliften naar Le Corbier. Het zicht was slecht en de wind behoorlijk hard. We letten dus eigenlijk helemaal niet op de kwaliteit van de verbinding, die in ons forum nogal veelbesproken is. Inderdaad; een stoeltjeslift en dan sleepliften. Maar we hadden het veel te druk met in onze capuchons duiken en in de wind en sneeuw staande blijven om ons daar druk te makenover vervelende sleepliften. In deze weersconditiens zijn sleepliften eerlijk gezegd best fijn. Het verbaasde ons eigenlijk nog dat het open was daar boven. Maar eenmaal in het gebied van Le Corbier aangekomen, brak de lucht open en konden we eindelijk zien waar we waren. Mooie vergezichten! Dat geldt wat minder voor het dorp zelf. La Toussuire is eigenlijk best aardig, op wat gebouwen na, maar Le Corbier is echt niet mooi. Wel weer ideaal gelegen; alles ontworpen om te skiën. En fijne pistes ook.

Zon!
Op dag drie vonden de weergoden blijkbaar dat we genoeg hadden afgezien; een beetje tegen het weerbericht in, was het zonnig . We gingen een kijkje nemen in de andere twee gebieden: St. Jean d’Arves en St. Sorlin d’Arves. Het eerste twee van de dorpen in het Arvesdal , is eigenlijk een zijgebied van Le Corbier, maar het verschil kan niet groter zijn; St. Jean is klein en ligt schilderachtig. Het bestaat uit een klein dorp en allerlei gehuchten. Vanaf de pistes heb je hier niet langer zicht op skidorpen, waardoor je je veel meer in de natuur voelt. St. Sorlin heeft een echt apart skigebied en is weer een veel grotere plaats. Ook hier geen ontsierende nieuwbouw. Het skigebied van St. Sorlin is mooi; bovenin het gebied heb je prachtige uitzichten op de hele bergwereld richting La Grave en Alpe d’Huez aan de ene kant en op de Aiguilles d’Arves, de drie typerende puntige bergen van dit gebied, aan de andere kant. Pistes waren heerlijke knalbanen, strak geprepareerd. Hier is het echt hooggebergte, waarbij je je af en toe afvraagt of je je moet concentreren op je volgende bocht of op de bergwereld om je heen. Kortom; het was smullen.

Terug naar ons eigen dorp
Na de lunch namen we opnieuw de verbindingsliften naar de Ouillon, de berg waar het knooppunt is van het gebied; van daaruit moest er een lang pad worden genomen naar La Tuissuire. Voor een snowboarder waarschijnlijk lastig. En wederom: wat een uitzichten! Hoewel we gisteren ook al geskied hadden in La Toussuire, was alles nieuw; zo groot was het contrast met de dag ervoor. Een aantal lekkere rode en blauwe afdalingen met zicht op het dorp. Inmiddels mèt flink wat “bosses”, de Franse benaming voor buckels. Het werden zowaar voorjaarscondities. Tot afsluiting van de dag eerst maar eens een biertje in de zon. Heerlijk in de ligstoel op het terras hoog op de berg. En daarna een laatste afdaling naar het hotel.