Toeren door het weidse Les 4 Vallées (deel 1)

Veel wintersporters zijn bekend met het Franse Les Trois Vallées, ’s werelds grootste aaneengesloten skigebied met beroemde dorpen als Val Thorens en Courchevel. Wat echter veel minder mensen weten is dat er ook een Zwitserse, bijna gelijknamige, variant is: Les 4 Vallées. Hoewel dit gebied kleiner is dan Les Trois Vallées, hoef je je door de 412 kilometer aan pistes geen zorgen te maken over de skimogelijkheden. In dit blog deel 1 met een verkenning van de deelgebieden Verbier en Veysonnaz/Thyon.

Verbier: hotspot voor Britten

Verbier is misschien niet zo bekend bij Nederlanders, maar internationaal een grote naam in de Alpen. Vooral bij Britten blijkt het erg in trek, in ieder geval in het weekend dat wij er waren. Wie weet komt dit mede doordat het dorp fungeert als eindbestemming in een race van het bekende Britse autoprogramma Top Gear, waarin men op zoek gaat naar de snelste manier om naar de Alpen te reizen. Verbier, gelegen op een plateau op 1500 meter in Wallis, is groot (25.000 toeristenbedden) met een mix van sportief en mondain.

Aan het sportieve imago werkt Verbier door zich te profileren als freeridebestemming. Het skigebied kent veel off-piste routes en ieder jaar vindt hier op de flanken van de Bec des Rosses (3222 meter) de seizoensfinale van de Freeride World Tour plaats. Het mondaine aspect merk je vooral aan de vele winkels van bekende, dure merken, en aan de prijzen. Niet alleen van je skipas (CHF 219 voor drie dagen), maar ook de prijzen in restaurants, overnachtingen, boodschappen en, voor ons gelukkig minder relevant, huizenprijzen. Met prijzen voor een appartement die richting bedragen met zes nullen gaan, is een huis bezitten in Verbier bepaald niet voor iedereen weggelegd. Als toerist kun je gelukkig wel genieten van de uitgebreide skimogelijkheden.

Secteur Verbier

Het skigebied is verdeeld in verschillende sectoren, genoemd naar de bijbehorende dorpen. Onze eerste (driekwart-) dag stond in het teken van de “secteur Verbier”. In stralende zonneschijn kwamen we, na een snelle rit omhoog vanuit de wijk Médran met de nieuwe Barnes Line (een 10-persoons gondel vanuit het dorp), uit bij Les Ruinettes op 2200 meter. Les Ruinettes is feitelijk een middelstation, je kunt vanaf hier via verschillende pistes weer terug naar Verbier skiën. Wil je verder het gebied in, dan moet je ofwel de gondel naar Les Attelas (2727 meter) nemen, of de combibaan (mix van stoeltjes en gondels) La Chaux Express. Wij kozen voor deze laatste optie om door te steken naar de kom van La Chaux. Na het arriveren op de top van Fontanet (2482 meter), kun je verder de boomloze kom in skiën. De lift gaat overigens verder de kom in en vormt daardoor in tegengestelde richting ook een manier om weer over de bergrug in Verbier te komen. Na ruim twee jaar zonder wintersport, stonden de eerste afdalingen dus in het teken van opwarmen op de blauwe pistes bij La Chaux.

Hoogteverschillen en pistetips

Na een lunch bij de zonnige Carlsberghütte daalden we via de Combe de Médran (rode piste Combe) af richting Verbier en namen de Mayentzet-stoeltjeslift weer omhoog. Vanaf daar namen we de Attelas-stoeltjeslift nog verder omhoog naar de gelijknamige top. Via de gecombineerde rode Attelas- en zwarte FIS-afdalingen skieden terug naar de Mayentzet-stoeltjeslift, waarbij met name de lange zwarte FIS-piste (verdeeld in een supérieur- en inférieur-gedeelte) een aanrader is. Opvallend zijn de forse hoogteverschillen in het gebied: met één afdaling maakten we bijna 1000 hoogtemeters! Via een blauw pad kun je zelfs nog iets verder afdalen naar de Médran-wijk in Verbier, waardoor je op 1200 hoogtemeters uitkomt. Dit soort hoogteverschillen zijn in Les 4 Vallées bepaald geen uitzondering, waardoor het een gebied is waar je lekker lange afdalingen kunt maken.

Hierna daalden we nog verschillende keren af richting Verbier, via de Piste des Profs (een wat vreemd gelegen zwarte piste), de rode Hattey (met een mooi eerste stuk, het tweede stuk is echter een niet besneeuwd pad door het bos) en de rode Fontanet. Met name die laatste is een aanrader: een heerlijke piste met precies de goede hellingshoek. Hij ligt daarnaast ietwat verstopt, waardoor er minder mensen komen en de piste langer in goede conditie blijft. Om er te komen daal je vanuit Fontanet af richting Verbier en houd je bovenin direct links aan.

‘Verbinding voor gevorderden’

Dag 2 stond in het teken van de deelgebieden van Veysonnaz en Thyon. Dat is vanuit Verbier echter niet zo gemakkelijk als je zou denken. Het eerste stuk gaat soepel: door bij Les Ruinettes direct de gondel naar Les Attelas te nemen ben je snel een eind op weg. Het oversteken van de vallei richting de Chassoure (2740 meter) gaat ook snel, ondanks de antieke driepersoons stoeltjeslift.

Snel en soepel zijn echter geen woorden die op de afdaling daarna van toepassing zijn. De enige manier om de Chassoure af te dalen richting de rest van Les 4 Vallées is namelijk via een ongeprepareerde skiroute die er door zijn steilheid vrijwel altijd als buckelpiste bij ligt. Wil je je hier niet aan wagen, dan rest een ritje naar beneden met de gondel. Bijzonder genoeg geldt dit ook voor de andere routes vanuit Verbier naar de rest van het gebied (via de Col des Gentianes of de Mont Gelé), waardoor de verbindingen bepaald niet optimaal zijn en (skiënd) alleen zijn weggelegd voor (ver)gevorderden. Ben je echter deze afdaling voorbij, dan is er wat betreft de afdalingen niets meer aan de hand. Vanaf Tortin glij je via een blauwe piste naar Siviez (1730 meter), wat een soort knooppunt in het gebied is.

Veysonnaz/Thyon

Wij kozen ervoor om richting Veysonnaz/Thyon te gaan, waarvoor je via verschillende (lange) sleepliften en (rode) paden de flanken van de Mont-Rouge (2491 meter) en Greppon Blanc (2700 meter) moet passeren. Ook hier geen ideale verbinding, met name voor degenen die met een plank onderweg zijn. Er ligt wel een erg fijne zwarte piste naast de Greppon Blanc-sleepliften, maar de lange en vermoeiende liftrit weerhield ons ervan deze piste al te vaak af te dalen.

Aangekomen in het gebied van Veysonnaz/Thyon waren we deze ongemakken snel vergeten, omdat de rode afdalingen richting de dorpen Veysonnaz en Mayens-de-l’Ours (de veelgeprezen Piste de l’Ours) echt geweldig zijn. Prachtige, lange, door het bos slingerende rode pistes met uitzicht op de Rhône-vallei. Dat deze pistes vanwege de geringere hoogte onderin soms wat hard en ijzig waren mocht de pret niet drukken. We besloten verder te trekken, omdat we ook de rest van het gebied nog wilden zien. We daalden af richting de dorpjes Les Masses en Les Collons, waar bovenin leuke blauwe pistes op ons wachtten.

Hoe lager en dichter je bij de dorpjes komt, hoe steiler het terrein wordt. Zelfs zo steil dat de pistes als paden slingerend de berg af lopen. In een uiterste hoek van het gebied ligt nog de Ethérolla-stoeltjeslift, met een fijne lange zwarte piste en mooi offpiste-terrein ernaast. Na een lunch boven Veysonnaz, was het tijd om de terugtocht richting Verbier te beginnen. Gelukkig geen skiroutes dit keer (daar ga je met de lift overheen), maar de afstand en de sleepliften maakten het toch nog een hele tocht naar “huis”.

In het tweede blog over Les 4 Vallées ga ik het hebben over het hoogste punt en het verrassende Savoleyres-La Tzoumaz.