Terugblik: Wow, wat een winter!

De winter loopt hier op z’n einde. Onze tuin op 700 meter is mooi groei aan het worden en ook op de noordhelling kruipt de sneeuwgrens nu met de dag omhoog. Hoewel het half april is, ligt er in het skigebied nog steeds enorm veel sneeuw en is het (zeker 's ochtends) nog prima skiën en boarden. Wat een fantastisch winterseizoen hebben we gehad deze winter. De economische crisis was te merken in de boekingen, maar qua sneeuw was dit met stip ons beste seizoen tot nu toe. Hierbij een kleine terugblik:

De winter begon voor ons op 13 november met een mooie wandeling naar een berghut op 2000m, waar we een (koude!) nacht doorbrachten. Het dal was nog groen, maar vanaf 1800m troffen we de eerste sneeuw. In de weken die volgden werden de Alpen overal gebombardeerd met bakken sneeuw, behalve bij ons. Het duurde nog twee weken tot we toerski’s en splitboard onder konden binden voor een eerste tour in Flaine. Ieder jaar is het weer een heerlijk gevoel om je eerste meters op het board zelf te verdienen met een hike naar de top. Op 5 december trakteerde sinterklaas ons zoals bijna ieder jaar weer op een dik pak sneeuw. De liften in Samoëns waren nog dicht en dus besloten we met sneeuwschoenen op pad te gaan. Al op 1200m hoogte troffen we heupdiepe sneeuw en genoten we samen van een schitterende winterwandeling.

Met de recordhoeveelheden sneeuw die vielen besloot les Carroz (in tegenstelling tot de rest van het gebied is de gemeente hier de lift uitbater) haar liften tijdens het weekend van 8-9 december open te stellen. Samen met een klein groepje hollandse poederjagers gingen we “knallen als ze vallen” en reden bijna een meter champagnepowder in de bossen van Carroz. Een paar dagen later was het weer raak en stond ik op m’n splitboard op een mooie tour-top en reed de mooiste 1st tracks die ik (tot dan toe) ooit had gereden. En ja, als je ze zelf hebt verdiend voelen ze ook altijd nog iets lekkerder. Na een volgende dump half december gingen de liften in Flaine definitief open. Jessica en ik durfden het als een van de weinigen aan om na de uitstap van de gondel rechtsom te gaan. Als beloning troffen we onder de eitjeslift een (zeldzaam) maagdelijk en 50cm diep poederveld helemaal voor ons alleen!

De eerste officiële week van het seizoen was de kerstweek. Helaas was dit meteen een van de mindere weken van het seizoen. Een föhn bracht relatief warm en grauw weer en de sneeuw was dan ook niet geweldig. De Oud&Nieuw week was gelukkig een stuk beter. Tijdens deze week kwamen Freek & Jefrem op bezoek voor een kuur tegen hun hardnekkige ‘laagteziekte’. Onderdeel van hun herstel was een nacht op hoogte, in de ‘cabane’ door te brengen. Het seizoen was nog maar net begonnen en we moesten nu al stevig graven om het hutje überhaupt binnen te komen!

Ook in januari dumpte het lekker door en hadden we boven op de berg al een sneeuwdek van 3 meter. Hét poederhoogtepunt van dit seizoen was de eerste week van februari. Het aanbieden van een vooraf vastgelegde freeride/off-piste trip is altijd een gok, maar het kon niet beter uitpakken. In een week tijd viel er meer dan een meter sneeuw, waarbij het op de laatste dag van de week opklaarde en la Combe de Gers openging! Gids Serge durfde te stellen dat de deelnemers waarschijnlijk nooit meer zulke unieke poedercondities zullen meemaken in le Grand Massif. En toen braken de vakantieweken aan. Dit betekent drukte en zoals zo vaak het geval, nu ook weer mooi (vakantie)weer. Voor de locals zijn dit dé weken om de drukte te vermijden door het maken van tourtochten op toerski’s of splitboard en dat deden we dan ook.

De eerste week van maart kwam de föhn voor de tweede keer opzetten. Een zuidelijke stroming bracht sneeuw in Italië en zorgde voor opwarming en ‘zinloze bewolking’ aan de andere kant van de berg. In een paar dagen veranderden (zuid gerichte) poederhellingen in bruine schuivende massa’s en door het grauwe weer ziet alles er meteen een stuk minder aantrekkelijk uit. Gelukkig bracht de föhn niet heel veel schade. Het Grand Massif heeft nauwelijks zuidhellingen en daarbij lag er zoveel sneeuw, dat krijgen 10 föhns niet nog weggesmolten. Gelukkig draaide de wind na een paar dagen richting west en bracht opnieuw een dik pak sneeuw. En wéer hadden we zo’n ongekende poederweek met dagelijks verse sneeuw en champagnepowder die na iedere bocht nog seconden lang in de lucht bleef hangen. Maart roert zijn staart, dat bleek ook nu weer. Onze Flaine Snowtrippers hadden eind maart iets minder geluk met het weer. De sneeuw was goed, maar op één strakblauwe dag na was het de hele week bewolkt en vaak wat mistig. Gelukkig mocht dit de pret niet drukken en keek iedereen terug op een geweldige week. Niet klagen, maar dealen met de condities en er altijd het optimale uit zien te halen, dat is de uitdaging toch?

Op 1 april profiteerden Jessica en ik van een schitterende bluebird dag die we afsloten met een smakelijke lunch bij le Gite de Gers. We realiseerden dat we op deze dag voor het eerst zonder jas op een terras zaten. Dit zegt veel over deze winter die koud, sneeuwrijk en weinig zonnig was.

Wat betreft boekingen is april altijd rustig. Dat is jammer want dit is de ideale maand om voor weinig geld nog heerlijk te kunnen skiën in een rustig skigebied. Ik had me voorgenomen om nog lekker veel de sneeuw in te gaan en nog een mooie tour te gaan maken met collega-blogger Alke. Maar het lichaam besloot anders. Op zondag 7 april wilde ik opstaan uit de stoeltjeslift, maar dat lukt niet. M’n rug zat op slot en ik moest met een banaan afgevoerd en met een ambulance naar huis gebracht worden.

Op moment van schrijven zit ik met spit op bank en hoop ik stiekem toch de laatste week van het seizoen nog mee te maken en in ieder geval nog één sp(l)itboard-tourtje te kunnen maken om het seizoen af te sluiten…

Veilig off-piste ga naar wepowderacademy.com/