Op nostalgiejacht in Beieren (deel III) - Wallberg en Laber

In Beieren barst het van de nostalgische skigebieden en dus besloten collega Rick en ik op jacht te gaan. Zoals te lezen was in deel I en deel II vonden we een paar pareltjes in de vorm van de Kampenwand, Hochfelln en Wendelstein. In dit laatste deel rijden we naar de Tegernsee en de skiberg Laber.

Wallbergbahn - Tegernsee

Dat de jacht op nostalgieskigebiedjes niet altijd even soepel verloopt, wordt ons duidelijk bij de Tegernsee. Het weer zat op zijn zachtst gezegd niet mee. Tot 200 meter boven het dal was het flink aan het sneeuwen, maar daaronder was het te warm en plensde het. In de stromende regen arriveerden we bij het dalstation van de Wallbergbahn. De skiroute, door de ontmanteling van de overige skiliften inmiddels de enige afdaling in het gebied, staat op groen, maar voor de zekerheid vragen we even na of de sneeuwcondities op de skiroute acceptabel zijn. De kassamedewerkster kijkt ons verbluft aan en herhaalt onze vraag om er zeker van te zijn dat we ons niet hebben vergist. “Willen jullie hier echt skiën?”. Rick en ik kijken elkaar door deze bijzondere opmerking grijnzend aan. Deze vraag zou in elk ander skigebied ondenkbaar zijn, maar blijkbaar is het skiën hier echt niet meer gebruikelijk.

De kassamedewerkster was ook na de uitleg van ons nostalgietripje nog verward en nam contact op met de liftmedewerker in het bergstation. De skiroute bleek in een te slechte staat en ze raadden ons af om hier te skiën. Na lang wikken en wegen besloten we dan ook af te zien van een ritje naar boven. Achteraf hebben we spijt dat we het toch niet hebben geprobeerd, maar deze hele situatie past mijns inziens ook wel bij dit nostalgisch tripje. Niet alles verloopt soepel.

Als alternatief hadden we van tevoren al Brauneck ingepland. Hier troffen we hogerop een dik pak poeder aan, waardoor we alsnog een mooie skidag beleefden. Enkele jaren geleden schreef ik al over de historie en de recente transformatie van dit skigebied bij het dorpje Lenggries. Ook beschreef ik in een ander artikel over de charme en veelzijdigheid van dit gebied.

Last but not least: Laber

Als kers op de taart stond op de laatste dag een unieke skiberg op de planning: de Laber bij Oberammergau. De Laber Bergbahn is de laatste in zijn soort. Het betreft een cabinebaan met in totaal vier cabines aan twee kabels. Het is geen pendelbaan, maar een gewone gondelbaan waarbij de kabel met de cabines eraan ronddraait. De cabine heeft wat weg van een ouderwetse telefooncel.

De gondel brengt je tot een hoogte van 1684 meter. Vanaf hier heb je niet alleen een schitterend uitzicht over de bosrijke Ammergauer Alpen en het Beierse Alpenvoorland, maar start ook de steilste skiroute van Duitsland (de zwarte lijn op het pistekaartje hieronder). Ook hier treffen we weer de skisport van weleer aan. Een steile en oneffen helling met natuurlijk 100% natuursneeuw. Er is behoorlijk wat sneeuw nodig om de route te kunnen openen en zelfs al ligt er een dik pak, dan is het geen slecht idee om je nieuwe ski’s thuis te laten. Op de website van het gebiedje staat duidelijk aangegeven dat het aanbevolen is om ski’s te gebruiken waarbij “de ene of andere impact" er niet toe doet.

Over vrijwel de gehele lengte van de skiroute treffen we echter uitstekende sneeuwcondities aan. Na veel poedersneeuw, buckels en enkele noodgedwongen ‘fotopauzes’ om de verzuring van onze bovenbenen tegen te gaan naderen we alweer het einde van de afdaling. Het laatste stuk verloopt door het dichte bos. Bij elke meter die we vooruit glijden neemt het sneeuwdek verder af, tot we op een gegeven moment niet meer verder komen. De ski’s moeten uit en het laatste stuk moeten we noodgedwongen lopen.

Tips en geduld

Na dit laatste avontuur zit ons nostalgietripje erop. Tijdens de rit terug naar Innsbruck blikken we terug en bespreken we wat we persoonlijk de voors en tegens van zo’n roadtrip vonden. We hebben gemerkt dat we in de gehele planningsfase zeer flexibel moesten zijn. Hier moet je dus wel mee om kunnen gaan. Als een soort predator moet je geduldig afwachten en op het juiste moment toeslaan. Ver van tevoren een dergelijk tripje uitstippelen is lastig, want sneeuwgebrek en (gedeeltelijk) gesloten skigebieden kunnen roet in het eten gooien. Als je ook eens een dergelijke roadtrip wilt ondernemen is onze tip om in de herfst een handjevol plannen te maken voor meerdere uithoeken van de Alpen, want overal tref je wel nostalgiegebiedjes aan. Een week voor aanvang van de trip kun je vervolgens overgaan tot actie en accommodaties gaan boeken.

Het is een echte jacht, dus soms grijp je mis. Een skigebied blijft lang dicht door sneeuwgebrek of het is simpelweg niet last-minute in te plannen, maar als je op zo’n zeldzaam moment een prooi te pakken hebt, geeft het een gevoel van geluk. Met in het achterhoofd dat er gemiddeld maar een paar weken per jaar echt goed kan worden geskied, voelt het bijna als een privilege om in deze skigebiedjes te kunnen skiën.

Mocht je nu geïnteresseerd zijn in de Beierse nostalgieskigebiedjes, maar zie je het niet zitten om er een hele skitrip voor uit te trekken, dan kun je overwegen om een dergelijk skigebied eens een dagje te bezoeken. Door de goede bereikbaarheid zijn de gebiedjes in Beieren bijvoorbeeld uitstekend geschikt voor op een reisdag.