Vercorin (CH) (3 april 2018)

Dit onderwerp gaat over de bestemming Val d'Anniviers en Saint-Luc

VERCORIN - 3 april 2018

Sinds lange tijd hadden we nog eens een vakantie gepland richting Zwitserland. Niet geheel ontoevallig viel ons oog vrij snel op het Val d’Anniviers in het kanton Wallis (Valais). Vroeger op tienjarige leeftijd heb ik hier mijn eerste officiële skiles gehad, de (nostalgische) keuze was dus redelijk snel gemaakt.

Het Val d’Anniviers ligt nog net in het Franstalige gedeelte van Wallis in het zuiden van Zwitserland. In het dal bevinden zich drie skigebieden: Zinal -Grimentz, Saint Luc - Chandolin en Vercorin. De onderlingen skigebieden van Zinal en Grimentz zijn al enkele jaren verbonden door middel van een gondel (en bijbehorende afdaling) tussen beide skigebieden. Alle skigebieden kenmerken zich door vele natuurlijke (lange) pistes met telkens een uitzicht op enkele vierduizenders zoals de Weisshorn of de Matterhorn.
Onze uitvalsbasis bevond zich in Saint Luc, op een grindweg boven het dorp hadden we een ruime en moderne chalet gehuurd. Het grote voordeel van deze ligging was de zonnige ligging. Tot ongeveer half acht kon je op het terras genieten van de zonnestralen.

De reis richting Saint Luc verliep via het klassieke traject Eindhoven, Venlo, Koblenz, Ludwighafen, Karlsruhe, Basel, Bern, Fribourg, Martigny, Sierre en vervolgens de klim richting Saint Luc. Onderweg geen noemenswaardige vertragingen, enkel wat drukker verkeer tussen Basel en Bern. We vertrokken om iets over vijf uur 's morgens thuis en we kwamen tegen drie uur aan in het Val d’Anniviers.

Route: Saint Luc - Vissoie - Mayoux - Pinsec - Vercorin in 40 minuten. De Route de Pinsec tussen Pinsec en Vercorin was bezaaid met kuilen in de weg, stenen en (kleine) sneeuwballen. Zwitserland werd onlangs gekroond tot het land met het beste wegennetwerk ter wereld, dat was er hier helemaal niet aan te merken.

Weer: In de voormiddag in het dal bewolkt en hogerop sneeuwval. Vanaf 11u begon het op te klaren, zodat het in de namiddag licht bewolkt was met overwegend zonneschijn.

Temperatuur: 's Morgens 3 graden aan het dalstation en -3 in het bergstation op 2300 meter hoogte. Na de middag iets warmer met temperaturen van 7 graden in het dal en 2 graden hogerop.

Sneeuwhoogte:
Dal = 20 cm
Middenstation = 120 cm
Bergstation = 180 cm

Sneeuwkwaliteit:
Uitstekende kwaliteit boven het middenstation. De sneeuw werd niet erg papperig na de middag, voornamelijk door een gebrek aan andere skiërs. De dalpiste onder het middenstation was 's morgens aan de harde kant en 's namiddags eerder papperig, hoewel er geen hopen ontstonden. De laatste stroken van de piste Bisse waren behoorlijk ijzig.

Geopende liften:
10EUB Vercorin - Sigeroulaz
10EUB Sigeroulaz - Crêt du Midi
1SL Crêt
1SL Les Chardons
1SL Mont Major
1SL Cabanon
1SL Tracuit

Gesloten liften:

Geopende pistes:
Alle pistes waren geopend. De gele skiroute die je vanaf de rode piste Bisse moet terugvoeren naar het dalstation vonden we niet.

Pistenplan: https://www.bergfex.ch/vercorin/panorama/

Wachttijden:
Geen. Altijd doorlopen aan de cabinelift, net zoals aan alle sleepliften.

Openingstijden:
09:00 tot 16:15. De bovenste sleepliften sloten omstreeks 16:00.

Totaal aantal pistekilometers:
35 kilometer, waarvan 19 kilometer blauw, 13 kilometer rood en 3 kilometer zwart.

De derde dag van onze skivakantie begaven we ons richting Vercorin. Het weerbericht had sneeuwval voorspeld en daarom kozen we voor het laagstgelegen skigebied met enkele afdalingen tussen de bomen. Het skigebied is een beetje het vergeten kleine broertje van het Val d’Anniviers. Het is niet zo eenvoudig bereikbaar vanuit de andere dorpen van de vallei en biedt ook het kleinste aantal aan pistenkilometers aan. Op deze site wordt er dan ook verkeerdelijk geen gewag gemaakt van dit skigebied binnen de pagina van het Val d’Anniviers.

We bereikten het skigebied via de Route de Pinsec. Wat had ik medelijden met onze auto’s. Het wegdek was afgrijselijk slecht met overal enorme gaten, aardige stenen en af en toe nog wat sneeuwballen die van de omliggende bergen waren afgerold. Een snelheid hoger dan 40 km/u zat er op dit stuk helaas niet in. Op het einde van deze route kom je meteen aan het dalstation van de gondellift uit. Hier plaatsten we onze auto’s op de (betalende) parking. Het was hier opvallend rustig, er stonden voornamelijk (lokale) Zwitserse wagens met hier en daar een Belgische nummerplaat ertussen.

null

^^Uitzicht vanop de parking op het dalstation van de cabinelift op 1320 meter hoogte. Deze cabinelift is relatief nieuw en is geplaatst op het dalstation van de vorige verouderde cabinelift. De twee delen van de cabinelift samen overbruggen snel een hoogteverschil van 1000 meter en ontsluiten hiermee het overgrote deel van het skigebied.

Boven aangekomen maakten we ons eerst op voor de blauwe Sigeroulaz vanaf de Crêt du Midi tot in het dal. Deze glooiende pistes slingert na een skitunneltje volledig tussen de bomen naar beneden. De hellingsgraad is best acceptabel voor een blauwe pistes en op het onderste gemeenschappelijke gedeelte kan je aardig snelheid maken. 's Morgens was dit onderste deel nog wel erg hard, terwijl het 's namiddags uitfirnte, waardoor je lekker snelheid kon maken. De slothang was het enige heikele puntje, hier moest je 's avonds na een kruising met de weg enkele bochtjes door hopen papsneeuw maken.

null

^^Bovenste gedeelte van de blauwe Sigeroulaz onder de cabinelift. Niemand te zien voorlopig :D

null

^^Het middelstation van de cabinelift op ongeveer 1800 meter hoogte. Bovenaan het middelstation kan je kiezen uit een blauwe of een rode variant. De zwarte variant ontloopt het middenstation ongeveer en voegt zich bij de blauwe dalafdaling.

null

^^De blauwe dalafdaling 's morgens.

null

^^Idem

null

^^De slothang van de blauwe dalafdaling in Vercorin.

Na een ritje met de cabinelift omhoog, begaven we ons richting de rode piste Bisse. Deze afdaling komt als enige niet onderaan de cabinelift uit, maar eindigt aan de zijkant van Vercorin. Om terug te komen tot aan het dalstation moet je gebruik maken van de (gratis) skibus. De regeling van deze bus staat spijtig genoeg niet weergeven op het pistenplan. Hierdoor moest ik aan het loket een afdruk van deze regeling vragen. Ze waren hier niet echt op voorzien, aangezien de loketbediende het plan nog moest opzoeken en afdrukken.
De piste zelf was een genot. De sneeuw was lichtjes firnig en er waren nog niet meer dan een handvol skiërs over geweest. De hellingsgraad was ideaal om in je ritme te blijven. Op het einde werd het een skiweg met een aantal zeer ijzige stukken. Vervolgens moest je nog honderd meter lopen met je skies om de bushalte te bereiken. Hoewel kwart voor elf was aangegeven op de dienstregeling, kwam de bus maar liefst een kwartier te laat.

null

^^Afslag naar de rode piste Bisse.

null

^^Schattige afdaling

null

^^Idem

null

^^De laatste strook van de ‘piste’.

null

^^Uitzicht vanuit de cabinelift op het dorp van Vercorin. Het dorp is slim gelegen. Het staat opgesteld op de zonnige kant van de heuvel, tegenover het skigebied, dat dan weer eerder op een noordhelling staat. The best of both worlds.

null

^^Rode Sigeroulaz onder de bovenste etage van de cabinelift. Ideale condities op deze piste en enorm rustig. Ondertussen begon het weer zichtbaar te verbeteren.

null

^^Blauwe piste net onder het middelstation.

null

^^Slingert door het bos naar beneden.

null

null

^^Slothang tegen de middag.

Toen het opklaarde in de namiddag, hebben we het bovenste gedeelte van het skigebied verkend. Dit bestaat uit enkele sleepliften met blauwe, rode en zwarte pistes. Je kan hier boven een maximaal hoogteverschil van 500 meter maken tot beneden aan de Tracuit.

null

^^Het dalstation van de Mont Major naast dat van de sleeplift Crêt du Midi. Op de tegenoverliggende helling ligt het dorp van Chandolin met daarachter de Illhorn.

null

^^Rode piste Mont Major net boven het dalstation van de gelijknamige sleeplift. Zoals je ziet, perfecte condities.

null

^^Bovenaan de Mont Major sleeplift.

null

^^Afdaling Mont Major met uitzicht op Saint Luc en zijn skigebied erboven.

null

Vanaf de de top van de Cabanon of de Mont Major sleeplift kan je afdaling tot aan het dalstation van de Tracuit sleeplift. Deze afdaling verloopt eerst over een speelse rode piste om vervolgens de steile zwarte Tracuit te nemen. Deze zwarte afdaling heeft een lekker lang stuk dat aardig steil is. Door de absolute afwezigheid van andere skiërs hier, was dit toch de privépiste van de dag.

null

^^Bovenste gedeelte van de zwarte Tracuit.

null

^^Om van te smullen.

null

null

null

^^Dalstation van de Tracuit sleeplift. Een relatief steile sleeplift met twee keer een raketstart. In het begin, maar ook in het midden net voor de steilste helling wordt je vooruit gekatapulteerd. Erg plezant om te nemen!

null

^^Dalstation van de Cabanon sleeplift.

null

^^Begin van de rode Brentaz met uitzicht op de achterliggende La Brentaz.

null

^^Terug tussen de bomen op de blauwe Sigeroulaz naast de vroegere gelijknamige sleeplift. Deze sleeplift is sinds de bouw van de nieuwe cabinelift buiten gebruik. Als je hier rechts afslaat, kom je bij het middelstation uit. Ga je rechtdoor, dan kom je uit op de…

null

null

…en die is vrij tot zeer lekker! ;)

null

^^Deze zwarte piste komt net onder het middelstation uit op de blauwe dalafdaling.

Ondertussen werd het tijd voor de laatste dalafdaling. Exact om 16u13 de cabinelift beneden genomen, zodat de skitijd maximaal benut werd. De sneeuw was nogal papperig geworden op het onderste stuk, maar eigenlijk deert me dat niet zo. Door het geringe aantal andere skiërs, was er geen sprake van slushhopen, waardoor je door deze piste naar beneden sneed ;)

null

^^De laatste keer voorbij het middelstation, met links uitzicht op Aminona aan de overkant van de Rhônevallei. Was dat gebied open of niet? :D

null

null

Vooreerst mijn excuses voor de niet zo geweldige kwaliteit van de foto’s, maar een betere kwaliteit zit er helaas niet in.

Conclusie:
Vercorin is een enorm onderschat skigebied. Hoewel het ‘maar’ 35 kilometer aan pistes telt, is elke piste hier gewoonweg goed. De aangename sfeer en het gebrek aan vele andere skiërs maakt dit gebied ideaal voor een dagje onbezorgd skiën. Het beschikt over voldoende afdalingen zowel boven als beneden de boomgrens en heeft toch twee ‘highlights’ met de rode Bisse en de zwarte Tracuit. De hoogteverschillen die je hier maakt zijn zeker acceptabel en de uitzichten op onder meer de Rhônevallei zijn aangenaam.

Beste piste van de dag: Tracuit.
Slechtste piste van de dag: -

Positieve punten:
:D Gemoedelijke atmosfeer
:D Zeer veel goede pistes
:D Geen wachttijden
:D Goede sneeuwkwaliteit
:D Variatie in landschap en pistes
:D Beter weer dan voorspeld
:D Hoogteverschillen

Negatieve punten:
:( Ijzige einde van de piste Bisse

Totaalscore: 5/5

*bericht bewerkt door moderator (JessicaKroef) op 04 jan 2021 14:14

Mooi verslag. Val d’Anniviers staat al een tijdje op de lijst om snel te gaan bezoeken: drie dagen Grimentz-Zinal, twee dagen St. Luc-Chandolin en één dag Vercorin lijkt me een mooie verdeling. Heb je je appartement via de website van Val d’Anniviers zelf geboekt?

Mr. Slow

@Quick: Wij hebben geïnformeerd naar een onderkomen bij de toeristische dienst en op die manier bij onze chalet gekomen. Ter plaatse vertelden de lokale verhuurders wel dat je best bij de verhuurder zelf kan aankloppen, zodat je het percentage voor de tussenpersonen (de lokale vennootschappen) omzeilt.

Hoe kom je dan bij de lokale verhuurders? Via Google Maps? Doe anders even een PM!

Mr. Slow

Mooi verslag!

Wie tot tien kan tellen kan de hele wereld bellen

Leuk verslag, ik zou ook graag willen weten welk appartement je hebt gevonden en hoe. Kun je dat per PM sturen ajb? Ik kom sinds jaar en dag in St Luc in de zomer, maar heb er nog nooit geskied. Staat op mijn lijstje!

Plaats een reactie