Loser - Altaussee, 15-03-2017

Op aanraden van CJAHulskamp ben ik ook eens afgereisd naar Altaussee om in het kleine, maar volgens zeggen fijne skigebied Loser de afdalingen te trotseren. Webcams waren niet veelzeggend, maar op de top zou nog 2,4m sneeuw moeten liggen. Meer dan op de Kitzsteinhorn op dat moment. Een flink stuk rijden voorbij Gosau kwam ik eindelijk aan in bij de liften, diep verscholen achter het slaperige Altaussee en op een flinke klim van het wat levendiger Bad Goisern am Hallstättersee. Helaas klaarde het niet op zoals beloofd, dus weer een grijze dag en dus weinig foto’s.
Het skigebied ligt aan de voet van de berg Loser en verdeelt zich over twee berghellingen: Eén op het oosten (Sandling) en één op het westen (Hochanger, net achter de rotspiek van de Loser). In totaal slingeren zich hier 33km weinig bevolkte pisten zich naar beneden. Daarnaast kun je behoorlijk wat off-piste kilometers, zeker door de bossen onder Loser 2 en met een stukje klimmen naar de Bräuning.

De local die ik sprak vertelde me dat het er op poederdagen druk kan zijn, maar je hoeft nergens op wachtrijen te rekenen, behalve bij de Loser 2 2-zitter. Beneden zijn een kleine 15 jaar geleden twee koppelbare 6-zits liften gebouwd en bovenin het gebied is er ook een koppelbare vierzitter, maar het tussenstuk moet je met een erg trage vaste 2 zitter doen. Dit zorgt wel dat het bovenin het gebied nooit al te druk is.
Misschien wel het leukste stuk van het gebied is de kleine helling aan de linkerkant. De lift brengt je met een bocht naar een bescheiden hoogte, maar geeft wel toegang tot diverse rode en blauwe pistes die allemaal verschillen in beleving. De blauwe 21 was al dicht, maar leek nog goed. Op een paar plekjes na was ie overigens nog prima besneeuwd en zeker de moeite waard, evenals de rode 24. Deze lage hellingen hadden wel last van (erg) zachte sneeuw, maar dat was op het snowboard prima te doen.

Uitzicht op het skistation en de Loser.

De blauwe 21

Onderaan de liften werd het vakantieparkje flink uitgebreid met nieuwe chalets.

De toegangspoort tot Loser.

Als je eenmaal aan de ander kant omhoog gaat naar de Hochanger kom je op een typische hochalm boven de wat komisch genaamde Altausseer See. De bergen duiken hier vrij steil naar beneden, dus het meer zelf zie je amper liggen. Wat je wel ziet is een aantal fijne hellingen en een meertje. Vanaf het hoogste punt op 1800m loopt een fijne zwarte direct terug naar de lift, met daarnaast nog een skiroute. Helaas waren deze afgesloten, maar niet door een gebrek aan sneeuw. Enkele pistemarkeringen zaten zo diep verscholen in de sneeuw dat nog net het bordje met pistenummer boven de sneeuw uitkwam. Verder zijn er nog twee sleepliften die de echte pistes ontsluiten, want de blauwe 7 en 10 zijn meer paden dan pistes. Boven bij de Bräuning Alm zie je nog de aankomst van een sleeplift, maar die is door een lawine een aantal jaar terug onherstelbaar beschadigd en ontmanteld. Er is wel sprake van om deze lift weer in ere te herstellen, en zal worden toegejuigd door piste- en off-pisteskiërs. Een echte leuke piste vond ik de dalafdaling, de rode 1. Na een nogal vlakke aanloop langs de Loser Hütte gaat deze FIS afdaling helemaal los en kun je hier onder goede omstandigheden lekker knallen. Het was gewoonweg te warm toen ik er was, en zelfs bovenin was de sneeuw zo zacht dat er buiten de piste niet te boarden viel. Op de piste braken de (slush)buckels je dan ook weer op, want soms gaven ze mee en soms ook niet, wat tot onverwacht lanceren leidde en eerder tot een boardercross traject leidde dan een gewone piste.
De andere optie richting dal is de sleebaan annex piste annex verharde weg. Je gaat hier compleet over de geasfalteerde route naar de Loser Alm terug naar het dal. Heel bijzonder dat de weg een dusdanige helling heeft dat je zonder prikken naar beneden kunt. Rustig, maar wel leuk om gewoon wat rond te kijken en redelijk uniek doordat naast de weg ook kunstsneeuwinstallaties zijn aangelegd.

De Bräuning Alm

De Loser Alm met de Augstsee.

De zon brak wel fenomenaal mooi door de wolken heen!

Loser was misschien niet dat verborgen pareltje dat me werd voorgehouden, maar het was er oorsuizend stil en de liften waren behoorlijk goed voor elkaar. Als er voldoende sneeuw op de lagere hellingen ligt kun je hier heerlijk poeder snuiven op de almen en tussen de bomen. Voor zo’n klein gebied zijn er ook nog eens behoorlijk wat skihutten, zes in totaal aan de pistes. Verwacht niet teveel van de Loser Alm en de Stellenkogelhütte, maar weet dat ze er zijn. Verder kun je naar de zoutgrotten, zelfs op de ski’s als je dat wil! Langlaufen en wandelen kan bij de Blaa Alm en er zijn dus (eenvoudige) chalets aan de piste. Voor niet al te gevorderde skiërs kun je hier dus prima uit de voeten, en er is ook wat te doen voor de niet-skiërs. Een heerlijk rustige familiebestemming dus. Daarnaast kan je er ook erg goed touren. In de buurt zijn er nog eens vele mogelijkheden daarvoor. Dus een week kom je dan wel door.

Al met al vond ik de pistes vanaf de Sandling erg leuk, was ik verbaasd over de dikke pakken sneeuw die er nog lagen zo laat in het seizoen en kon de rust me wel bekoren.
Minpunten zijn dat door die rust de hutten niet bepaald bruisend zijn en wat sfeer missen. Bovendien moet je een flink eind binnendoor rijden voordat je er een keer bent.