Als gezin op vakantie met verschillende skibehoeftes. Geeft problemen

Heel herkenbaar. Ik zou jou kunnen zijn. Wij zijn voor het eerst een paar jaar geleden gaan skien. Manlief kon al skien en voor de kinderen en voor mij was het voor het eerst. Dat was 4 jaar geleden. Mijn kinderen zijn nu 14, 12, 10 en 7 jaar en “scheuren” de berg af. Mijn man kan ook prima skien. Ik kan technisch best skien. Ik heb alle jaren priveles gehad en ik heb in Nederland gelest op een band. Maar ik vind het eng. Ik ben bang om op langere afdelingen de controle te verliezen en daardoor doe ik dat dus ook. Van te stijle knikjes kan ik echt wakker liggen.

Dit jaar heb ik tegen mijn gezin gezegd dat ik de eerste twee/drie dagen alleen maar de sleeplift naar boven neem om rustig de blauwe piste te skien. Als dat goed gaat dan pas ga ik verder naar boven. De jongste twee kinderen hebben 's morgen skiles (groepsles). Man en de oudste twee kinderen hebben 's middags priveles maar die gaan de lessen verdelen omdat onze oudste zoon andere wensen heeft dan onze tweede. Als kinderen met mij mee willen met skien dan is dat prima maar ik doe geen “enge” dingen. Ze moeten zich dan aan mij aanpassen. Mijn dochter doet dat vast want die vindt het wel gezellig om een beetje te keuvelen en rustig naar beneden te skien.

En als het slecht weer is dan ga ik een boek lezen. ook wil ik dit jaar veel meer gaan wandelen en ik wil gaan fotograferen.

Hoi, mijn vriend had/heeft precies hetzelfde. Wij hebben er voor gekozen om niet meer gezamenlijk te ‘genieten’ van de wintersport. Mijn dochter en ik gaan dit jaar voor de 4e keer samen skiën. Ik kon ook niet zoveel met het fenomeen angst. Tot ik zelf een keer echt bang ben geweest toen er 0 zicht was. Dat was het moment om te besluiten dat ik mijn vriend niet meer aan zijn kop zou zeuren over wintersport.
Een andere oplossing is dat je met meerdere gezinnen gaat waar ook andere mensen weinig lol beleven aan het skiën. Maar die het wel leuk vinden om samen te wandelen, van de wellness gebruik te maken etc. Succes!

Ik zou adviseren om gewoon niet samen maar gescheiden te piste op te gaan en gewoon af te spreken om gezamelijk ergens te lunchen. Er zijn ook gebieden waar dit heel goed te combineren is, neem bijv Alpe d’Huez, daar zijn rond het dorp zelf heel veel groene pistes waar je heerlijk rustig, zonder angst kan skien. Manlief kan het dan iets hogerop zoeken waar de stijlere pistes zijn. Het is daar ook gewoon heel gemakkelijk om dan samen even wat te eten of drinken tussendoor omdat je snel in het centrale gedeelte rond AdH bent.

Ga met een groep/meerdere gezinnen op vakantie, zoals hierboven ook is genoemd. Probleem lost zich dan vanzrlf wel op en is ook meer gezelligheid met elkaar.

Ander ding is om hem buiten de gezinsvakantie met zijn maatjes een week pistekilometers te laten knallen.

Dank voor alle reacties. We gaan naar Alpe d’Huez voor de 2 keer. Ik ken het gebied inmiddels goed, en doe alleen maar groene pistes. Ik kan daar naar hartenlust mijn gang gaan en voel me daar prima bij. Ik kan heel goed alleen zijn, en vermaak me echt prima. Het zit hem dus in zijn verwachtingen en wensen… Daar doorheen breken valt me niet mee. Ik heb inderdaad ook al voorgesteld dat hij met zijn maten moet gaan skien om aan die behoefte te voldoen.

Dank voor alle reacties. We gaan naar Alpe d’Huez voor de 2 keer. Ik ken het gebied inmiddels goed, en doe alleen maar groene pistes. Ik kan daar naar hartenlust mijn gang gaan en voel me daar prima bij. Ik kan heel goed alleen zijn, en vermaak me echt prima. Het zit hem dus in zijn verwachtingen en wensen… Daar doorheen breken valt me niet mee. Ik heb inderdaad ook al voorgesteld dat hij met zijn maten moet gaan skien om aan die behoefte te voldoen.

nikaya36 op 13 feb 2017 13:53

Dan heeft hij zich aan jou aan te passen of hij moet maar alleen/met vrienden gaan skiën, zo simpel is het. Is misschien jammer voor hem omdat het niet in het perfecte plaatje van ‘gezinnetje samen in de sneeuw’ past maar als jij het eng vindt en ook nog je best doet om daar iets aan te doen, heeft hij zich daar maar in te schikken. Als hij/jullie daar niet uit komen, heb je wel meer problemen dan alleen het skiën.
ik ski ook beter dan mijn vriendin, al heeft zij enorme stappen gemaakt de laatste paar jaren, en we hadden de afspraak dat ik dan maar even alleen moest gaan als ik geen zin meer had om te wachten. Werkt prima, al is het nu nauwelijks meer nodig. Laatste vakantie was de situatie ineens omgedraaid, ik als beginnende boarder moest maar even toezien hoe mevrouw een aantal keer op de ski’s voorbij gezoefd kwam :D

Om eerlijk (maar hard) te zijn:
Als je man niet naar je wil luisteren, denk ik dat je daar in de eerste instantie eens met hem over moet praten; al dan niet samen met een onafhankelijke derde. Want daar begint het probleem al en is dat op voorhand als ‘onoplosbaar’ te bestempelen.

Voor de rest:
Wij hadden het zelfde probleem, zij het dat de kinderen al enige tijd hun eigen gang gaan. Mijn vrouw had ongeveer het zelfde probleem als jij. Na diverse opties bekeken en geprobeerd te hebben, heeft zij besloten niet meer te gaan skien en vermaakt zich sinds die tijd prima met … wandelen. Al dan niet met een groep/gids, al dan niet met sneeuwschoenen. Als het uitkomt (en praktisch) haalbaar spreken voor lunch/middagpauze ergens af op een plek waar zij ook kan komen (ze koopt gewoon een liftpas en in sommige gebieden, met name CH hebben ze aparte wandelpassen) en voor de rest zien we elkaar gedurende de dag niet en ski ik gewoon met de groep.
Bevalt ons prima en af en toe loop ik ook een dag mee.

@nikaya36: Vind je de groene pistes dan wel leuk? of dat eigenlijk ook niet?

Ik snap dat het leidt tot spanning. Je man wil lekker skiën maar kan dat niet samen met jou. Dan gaat ie dus alleen of met anderen, maar dat geeft een schuldgevoel omdat ie jou alleen laat. Daar wordt dan (vaak) een tussenweg voor gekozen maar dat is niet echt wat hij wil. Daar voel jij je dan weer schuldig over etc.

Wij waren vorig jaar met een bevriend gezin waarvan de vrouw ook niet of nauwelijks ging skiën. Wij hebben vooraf duidelijk afgesproken dat we ons niet lieten beperken daardoor. Het jaar daarvoor had mijn vrouw dat wel gedaan en was ze chagrijnig dat ze zo weinig kon skiën en dat ik steeds weg was. Het klinkt hard en egoistisch, maar wintersport is een te dure vakantie en skieën/boarden een te leuke bezigheid om omwille van de “gezelligheid” beneden te blijven.

Mijn advies aan jou is dus om een leuke dagbesteding te vinden zodat je het niet erg vindt dat je man weg is en hij zich dus niet schuldig hoeft te voelen. Je kunt elkaar tijdens de lunch of apres-ski weer ontmoeten als dat zo uitkomt en dan is het echt gezellig.
Je kunt bijvoorbeeld gaan langlaufen of sneeuwschoenwandelen.

Edit o.b.v. tussendoorgekomen berichten: Oh ik begrijp nu dat jij het niet erg vindt om alleen te zijn. Tja, dan heeft je man m.i. niet zoveel te klagen. Als ie het niet leuk vindt om alleen te skiën moet ie daar wat aan doen door les te nemen of met vrienden of een clinic ofzo.

Taan, ik vind het skien en alles eromheen echt heel erg leuk. Ik geniet van de ruimte, de zon en de sneeuw. De mensen om mij heen en de groene pistes. Ik ga niet zo snel, heb mijn eigen tempo en ben me heel erg bewust van mijn beperking en leg me daarbij neer.
Ik vind het niet erg als mijn man met de kids hun gang gaan. Heerlijk juist. Ik kan heel goed alleen.

Ik hoef alleen niet hele dagen, en geen steile pistes. Dus ik neem geen risico’s.

Ik vraag dus niet of zij beneden blijven of dat ze mij willen opzoeken. Ik red me wel.

En in het gebied komen alle pistes uit op de plek waar ik aan het skien ben… Dus geen probleem.

Mijn man kan zich er echter niet bij neer leggen…

Ja ik zag de tussendoor gekomen berichten nadat ik mijn bericht gepost had.

Vindt ie het dan zelf niet zo leuk om alleen te zijn? Of de hele tijd met de kids op sleeptouw. Waarom wil hij jou per sé over je angst heen helpen?

Ik vindt het een herkenbaar probleem.

Ik ben zelf geen goede skiër, en blijf het liefste op blauw als mijn knie dat toelaat (helaas een zeer slechte knie). Mijn zoon en man zijn behoorlijk goede skiërs, en houden het meeste van rode pistes. Wij hebben dus best een niveau verschil. Maar we houden alle drie erg van wintersport. Ieder op zijn eigen manier. En het blijft een vakantie waar we elk jaar erg naar uitkijken.

Wij hebben de afspraak, als ik kan skiën, dan gaan ze tot +/-12.00 uur met mij mee, dan lunchen we samen. Ik ga daarna wandelen, terrasje pakken ect. en de heren trekken op de ski’s hun eigen plan, tot het tijdstip dat we samen hebben afgesproken.

Lukt het mij niet om te skiën, dan spreken we ergens af in het gebied (waar ik zonder ski’s kan komen) om samen te lunchen. Tot die tijd wandel ik, lees een boek in de zon, doe boodschappen ect. Tijdens de lunch, bespreken we wat die middag gaan doen. Bv nog 1 uur skiën voor de heren, en voor mij een lekkere ligstoel in de zon ect.

Zoiets moet voor jullie ook lukken lijkt mij. Alleen zou ik de skilessen van man beter plannen. s’morgen vroeg bv, dan kun jij na afloop aansluiten, zodat jullie een paar pistes samen kunnen doen. Na de lunch kunnen man en kinderen bv 2 uurtjes hun eigenplan trekken, en jij twee uurtjes van het terras genieten. Dan komen man en kinderen op afgesproken tijdstip weer bij jou, en kunnen jullie samen via makkelijke pistes de dag afsluiten. Zo kunnen jullie allemaal van de wintersport genieten, als je maar een klein beetje rekening met elkaar houdt.

Je hoeft echt niet te stoppen met skiën, als iedereen zich wat aanpast. Lijkt mij toch niet teveel gevraagd.

Probeer het zo voor te stellen aan man en kinderen. Misschien kunnen jullie je erin vinden. Succes!

Mijn man vindt alleen skien niet zo leuk en heeft inderdaad de kids op ‘sleeptouw’, hoewel zij ook wel bij mij komen hoor. En mijn man vindt het ook best leuk om een poosje bij mij te blijven. Hij wil mij echter steeds mee naar ‘boven’ hebben. Heel lastig, want dat wil ik wel maar dan te voet met de lift. Ik kan het me niet veroorloven om ergens op een piste te staan en niet meer te durven.

Mijn man en kids hebben geen les. Ze skien zelf.

Ik heb al erg veel aan jullie herkenning en tips. Heel erg fijn!!

O sorry, idd ik zie het. De prive les was van een andere poster.

Het is ook heel moeilijk om je in te leven in iemand anders zijn angsten. Ze proberen mij soms ook nog wel eens te pushen. Maar ik ga er dan maar van uit dat het goed bedoeld is, maar idd soms niet prettig.

Wel knap van je dat je niet over je grenzen gaat, want daar heeft niemand wat aan.

Maakt niet uit hoor.

Nou, ik heb een aantal keren mijn grenzen niet in acht genomen en dit resulteerde in een regelrechte paniekaanval, terwijl ik echt heel nuchter en standvastig ben. Dus niets voor mij. Ik ben echt heel bang…

Het klinkt misschien raar, maar als je overtuigd bent dat je het qua techniek gewoon goed aankan, maar dat het puur angst is dat je bepaalde hellingen niet aandruft, is het dan geen optie om een rustgevend middel op natuurlijke basis te nemen. Valeriaan bijvoorbeeld heeft een kalmerend effect, maar is totaal niet schadelijk. Het kan er gewoon net voor zorgen dat je je een stuk comfortabeler voelt. Je moet er geen wonderen van verwachten, het kan wel helpen om je op lichte rode pistes en pittigere blauwe je net dat extra zetje te geven waardoor je minder angst hebt en de afdaling wel comfortabel voor je wordt.

Matthias, dat lijkt me heel geen gek idee. Ik heb het ooit geprobeerd, maar dat was de dag na een heftige paniekaanval. Dat deed dus niet zoveel.
Overigens denk ik dat ik het wel aan zou kunnen, blauw dan, maar het blijft wel erg spannend omdat ik zoveel angst heb, dat ik daardoor volledig blokkeer. Dus dan kan ik ineens helemaal niets meer. Ik wil dus die uitdaging niet aan omdat ik bang ben dat ik blokkeer.

Mijn man vindt alleen skien niet zo leuk…vindt het ook best leuk om een poosje bij mij te blijven…

nikaya36 op 13 feb 2017 15:27

Ik snap het ook wel een beetje van je man dat het gezellig is om samen je hobby te beoefenen. Mijn vrouw kwam dit weekend met het plan om de hele week les te nemen. Zij skiet en ik board, dus dat betekent apart van elkaar.
Toen dacht ik ook meteen dat ik het wel jammer vond om niet samen op pad te kunnen. Niet onoverkomelijk, maar toch…

Hier ook een behoorlijk niveau-verschil, met vooral het eerste jaar ruzie. We gingen zelfs in groep, maar iedereen was redelijk goed en lief en schoonouders bleven om de beurt bij mij. Toen ik dan ook nog na een val 2 dagen niet kon skiën, deed ik wat hier nog aangeraden werd: boek, zo’n, terrasje, genieten van de omgeving. Maar met een paar misgelopen afspraken en z’n ingeslepen gewoontes (dalafdaling pakken waar ik dacht dat we samen met de gondel zouden gaan etc), was het vrijwel meteen ruzie. Omdat het gewoon geen vakantie was voor mij. Met elk drukke jobs, af en toe weekendwerk en ik als zelfstandige niet erg veel vakantie, vond ik het erg jammer om die dan de hele tijd apart te spenderen.

Ik heb gelukkig geen schrik, intussen veel les gevolgd, en behalve op moeilijke zwarte of off piste ga ik overal mee, mits ze er n beetje rekening mee houden. Anders zou ik wellicht niet meegaan, aangezien ik toch de limiterende factor op aantal vakantiedagen ben. Misschien is het dat wat je man jammer vindt, dat jullie niet samen zijn dan.

Toch zit ik er dubbel in. Ik wil er niet mee stoppen omdat ik daarmee het gezin dupeer, maar ik zal ook nooit helemaal mee kunnen komen met het gezin. Sterker nog, helemaal niet. Lessen heb ik al gehad, maar de groene pistes zijn voor mij voldoende.

nikaya36 op 13 feb 2017 12:56

Goed dat je je verhaal hier deelt. Dit onderwerp is eerder aan de orde geweest. Misschien heb je hier iets aan: https://www.wintersport.nl/forum/topic/222003

Maar waarom gaat je man niet lekker zelf skiën en laat jou niet gewoon op die groene pistes skiën? Dan kun je toch voor de lunch afspreken? En als alle pistes uitkomen op de plek waar jij ook bent: wat is dan in vredesnaam het probleem? Waarom wil hij je met alle geweld mee op pistes die jij niet wilt?

Ik lees vooral: ga met elkaar het gesprek aan! Je bent beide op vakantie leer dan van elkaar begrijpen en accepteren wat de fijnste invulling van die vakantie is. Anders is en blijft het geen fijne vakantie en dat zullen jullie beiden niet willen.

@nikaya36 goed dat je niet opgeeft. Ik zou je zeker aanraden om (privé)les te vragen van een skileraar die je kan helpen iets van je angst te overwinnen. Je bent echt niet de enige en ik vermoed dat elk gebied wel leraren hebben die juist opgeleid zijn in angstige klanten (bevestig eens @Rogier). Verder zal het afhangen van waar je precies bang voor bent (snelheid, vallen, hoogtevrees, drukte, pleinvrees ☺), ik bedoel maar te zeggen wij zijn met kinderen gebonden aan drukke vakanties en eerlijk gezegd is dat meer winterwandelen op skies dan ‘knallen’. Dus als je niet zo snel wilt, vooral in de vakanties blijven boeken. Kunnen je familieleden kleine stukjes knallen en daarna even wachten terwijl jij volledig beheerst laat zien wie de beste techniek heeft (dankzij die lessen). Als ze dan nog onaardig blijven doen, neem je gewoon een hond (die blijven namelijk wel altijd aardig) en ga je lekker samen wandelen!

Het is zo ongelooflijk dubbel. Aan de ene kant denk ik al 3 weken: “Kreeg ik maar een botsing met de auto, dan breek ik mijn been en dan hoef ik niet meer”. Maar het gekke is dat ik alles eromheen wel erg leuk vind. De ambiance, de sneeuw, de sfeer, het samenzijn… En zelfs gewoon een beetje rommelen op de groene pistes met ski’s vind ik leuk.
Lessen nemen niet, hogere pistes niet, uitdagingen aangaan niet, die warme strakke kleding aan niet…
Dus dubbel… Stoppen vind ik te rigoureus, maar ergens zou ik dat wel willen, om er helemaal niet meer mee bezig te zijn… Ik heb er ongenadig veel stress van, ook omdat die skipassen zo duur zijn. Dat helpt niet mee. Dan ‘moet’ je wel…

Mijn man is er eentje van de hele dag skiën en goed gebruik maken van de tijd, ruimte en skipas. Ik heb dat helemaal niet. Ik vind 3 uurtjes skiën leuk, maar dan wat anders doen… Onze behoeftes en wensen en mogelijkheden liggen gewoon heel ver uit elkaar.
Ik vind het echter prima om hem lekker zijn gang te laten gaan, geen probleem. Maar hij vindt het blijkbaar echt heel erg lastig om zijn wensen te laten varen."
Het gekste is dat ik verder eigenlijk heel mondig ben, heel goed voor mezelf kan opkomen en we nooit dit soort ingewikkelde situaties hebben samen. Skiën is echt het enige onderwerp waar we gewoon niet uitkomen en waar ik dus zo worstel.

Hoe kan het nou dat ik niet gewoon blijf bij mijn punt en toch steeds zoveel stress heb hiervan. Waarom kan ik niet gewoon denken: “Ik probeer het weer en als ik het niets vind dan stop ik…” Wie doe ik daar kwaad mee…
Pffff, lastig hoor. Ben enorm blij met jullie reacties!!

Nikaya36: ligt het probleem nu bij jou of bij je man? Een stuk naar boven zeg je namelijk dat je alles heel leuk vindt (behalve andere kleuren dan groene pistes) maar dat je man het “probleem” vormt omdat hij jou niet alleen wil laten. In je post van vanmorgen zeg je dat je het liefst niet zou gaan…

Helpt het om er op voorhand (nu, dus niet als je op de bestemming bent) met je man en kinderen goed over te praten? Wellicht ontbreekt het echte begrip voor de situatie van zijn kant en als dat door dringt kan hij het wellicht ook beter los laten en met de kinderen (of alleen, als de kinderen bij jou zijn) genieten van de tijd op de piste…

Mijn vrouw doet geen wintersport en ik verwacht dat zij het ook niet zal gaan doen. Toch ga ik volgend jaar proberen om met z’n vieren te gaan (of met een paar gezinnen), omdat ik de kinderen (nu bijna 3 en bijna 6) heel graag kennis wil laten maken met wintersport. Ik weet zeker dat zij een weekje weg heerlijk gaat vinden, en lekker met de kinderen in de sneeuw spelen ook. Maar deze laatste alinea heeft niets te maken met jouw probleem… ;)

Ik snap je stress rond de prijs van de skipas, maar als je alles errond leuk vind en af en toe een paar uurtjes skiet, is een pas genre 4 van de 6 dagen, of halve dagen geen optie?

Probeer op de leuke punten te focussen, hopen op en auto-ongeluk om maar niet te hoeven gaan is niet zo’n fijne voorbereiding natuurlijk. Ik begrijp uit je reactie hierboven dat je vooral stress hebt van de dingen die errond hangen, eerder dan op het moment zelf dat je lekker aan het glijden bent op die groene pistes. Dus eerder dat je man het niet top vindt zo, dat je die dikke lagen en onhandige boots het liefst zou uitgooien na een paar uur, dat het best duur is,… Probeer aan te pakken wat er aan te pakken valt, bv met de skipassen, of probeer leuke activiteiten te zoeken die je er weer wat zin in doen krijgen. Zijn er bv mogelijkheden om te rodelen oid?

Ik lees toch genoeg dingen die je leuk vindt aan wintersport. Dat de skipas duur is, zou ik loslaten. De totale kosten van de vakantie zijn sowieso hoog en dan is jouw skipas op zich niet super duur ;-) Focus je op de leuke dingen van je vakantie en spreek goed met je man af hoe jullie die vakantie gaan invullen. Kan je beter nu direct doen, dan is de stress ook weg. Verplicht jezelf tot niks. Doe geen dingen die je niet leuk vindt. Ochtendje skiën op de groene piste en in de middag lekker op het terras, wandelen etc. Tussendoor afspreken met je gezin en dan heeft iedereen het vast naar zijn zin. Als jouw man niet kan loslaten dat jij het op die manier oké vindt dan ligt het probleem echt bij hem en dat zou bij jou geen stress mogen veroorzaken.

Skipas duur?
Been breken? Het bedrag €385 (“eigen risico”) van je zorgverzekering dat je zelf moet betalen is veel hoger dan de skipas ;-)

Ik lees het verhaal, maar kan me persoonlijk er niks bij voorstellen. Ik vind skiën echt leuk, maar ik vind het nog leuker om dit samen met mijn vrouw en kids te delen en doen. Dat ik dan minder km’s kan maken, minder snel kan etc. etc. dat vind ik helemaal niet erg. Hun plezier is mijn plezier.

Het gaat om verwachtingen en inlevingsvermogen. Mijn man snapt echt helemaal niets van angst en heeft dus bepaalde verwachtingen. Hij vindt het ook erg jammer om mij ‘alleen’ te laten en met de kinderen naar boven te gaan. Ik vind dat niet erg. Ik vind het prima. Ik heb hier gesprekken over gehad en er is geen sprake van onwil bij hem hoor. Maar hij vindt het blijkbaar lastig om zijn verwachtingen los te laten.

Komt bij dat IK echt niet duidelijk ben. Ik kom erachter, mede door dit draadje en alles wat het losmaakt, dat ik onduidelijk ben over mijn grenzen en wensen…

Maak een keuze: ga je ooit nog (echt) skiën of niet? zo ja, neem dan eens een ‘angstreductieklas’ van Ski-Experience, die zijn echt goed, gewoon hier in Nederland op de kunstbaan. Google het maar. Zo niet, zeg dat dan duidelijk tegen je man, thuis al. Als hij van je houdt (en dat neem ik aan…) dan zal hij moeten accepteren dat het niet jouw ding is. Geven en nemen niet waar? maar wel duidelijk zijn.