goed kunnen skien, maar ik ben hardstikke bang!

Niet om je voor de gek te houden, maar ik zou toch eens naar een psycholoog stappen die gespecialiseerd is in angstproblemen, want als je inderdaad degelijk kan skiën dan zit het gewoon in je hoofd.

Dergelijke specialisten hebben wel wat ‘tricks up their sleeve’ om je te leren je (irrationele) angsten te controleren.

En als dat niet lukt: alcohol…liters alcohol! … en nu hou ik je wel voor de gek ;)

Dat lijkt me heel vervelend inderdaad. Ik ken het wel van hele steile entrees van couloirs en extreme drop ins.
Ik moet me zelf dan overwinnen en met knikkende knieën in beweging komen. Maar omarm je angst. Het zet je lijf op scherp en zorgt ervoor dat je gefocust bent. En eigenlijk is de adrenaline ook best een kick als je de angst overwonnen hebt. Niets mooiers als onderaan een afdaling in verse sneeuw terug omhoog kijken naar je eigen sporen en realiseren dat je het maar mooi geflikt hebt!
Angst zorgt er voor dat je geen ongeluk begaat!

Skiwi, dat zegt mijn man ook, maar dat vind ik nogal een forse maatregel. Alcohol onderdrukt inderdaad wel wat, maar echt helpen doet het me natuurlijk niet. Maar ik zal het in beraad nemen. Twee keer dezelfde raad…

QmaartenQ, wat je zegt op het laatst, dat je na afloop trots op jezelf kunt zijn, dat heb ik dus helemaal niet. Eerder dat ik denk: waarom heb ik me in godesnaam in die situatie begeven, waarom ben ik niet eerder afgehaakt, waarom moest ik nu zonodig mee? Nee, trots op mezelf als ik het toch geflikt heb, dat ben ik niet.
Ik heb mezelf de afgelopen jaren de nodige schoppen onder mijn kont gegeven, met als resultaat dat ik overal bij was, maar dat ik nu echt bang ben geworden. Dus die angst omarmen, vertel me, hoe doe je dat?

@Superskier hebt je dit alleen de eerste dag? Of de hele periode dat je daar bent?

Marie louise, helaas de hele vakantie door. Maar niet constant. Dat is de ellende. Ik kan de hele ochtend heerlijk skiën, na de pauze ga ik verder en klabam, paniek.
Ook een keer gehad: de eerste dag prima skiën, de 2e dag les en daarna enkel nog paniek. Schiet mij maar lek, maar enige rede is er niet in te vinden.

@Superskier ik neem aan dat je niet alleen gaat, zou het helpen, als je paniek toeslaat, achter bv je man rustig naar beneden te skien. En het vertrouwen te hervatten.
Je moet gewoon geen pauze nemen ( grapje) het is heel vervelend voor jouw.

Marielouise, dat doe ik inderdaad als het zover is, om daar enig vertrouwen op een veilige afdaling uit te putten. Maar het helpt niet! Ik blijf bang. Zielsgelukkig als ik een stube zie. Maar daarna moet ik toch weer verder.

@Superskier, ik weet niet waar je altijd naar toe gaat, maar zou een kleiner, tussen de bomen gebied, iets meer vertrouwen geven. Daar een paar lessen te nemen, om het gebied te leren kennen, evt prive. Verder zou ik het ook niet weten. Ik wens je in ieder geval veel succes.

en met een borrel wordt het alleen maar erger, denk ik

http://www.snowsportsacademy.com/snowsports-academy/good-to-…
http://theskiisthelimit.nl/skien/angst-ski-cursus
^Zoiets proberen?

Ikbakerniksvan, ik neem contact met ze op! Bedankt voor de tip!

Jaren skiles gehad, nog nooit ernstig gevallen.

Superskier op 18 jan 2016 21:23

Misschien moet je dat eens doen dan (niet verkeerd opvatten a.u.b.). Of bedoel je nog nooit letsel opgelopen? Wat ik me afvraag, waar ben je precies bang voor? Het vallen an sich, letsel oplopen, of is het hoogtevrees? Of angst dat je bindingen niet los komen? Ik heb vaak genoeg gewonden met een banaan of helikopter afgevoerd zien worden, maar die aantallen vallen volledig in het niet bij het totaal aantal mensen dat ik heb zien vallen. Ik heb ook genoeg mensen “ernstig” zien vallen die zich uiteindelijk helemaal niet bezeerd hadden.
Misschien zit ik er helemaal naast, maar misschien helpt het om je eens gecontroleerd te laten vallen op een vlakke zachte piste. Het helpt ook als je je materiaal kent. Weet hoeveel kracht ongeveer nodig is om uit je bindingen te schieten etc. Ik ben als jongetje wel eens bang geweest dat m’n skies zouden breken bij een diepe kuil (tijdens een offpiste toertocht). Maar ik wist toen nog niets van materiaal e.d. Achteraf bleek die angst ongegrond want m’n skies bogen helemaal mee met de kuil. Als je zulke situaties gaat vermijden, dan voed je angst die niet rationeel is. Maar ik denk dat dit bij jouw niet aan de orde is. Dus waar ben je precies bang voor? Als je het niet kunt benoemen, dan zou ik dat eerst goed analyseren.

@superskier Ik neem aan en hoop dat jouw familie jou serieus neemt, want je geeft duidelijk zelf aan het ook vervelend te vinden en zelf heel goed te weten dat het niets te maken heeft met laag zelfvertrouwen of onzekerheid over de te nemen helling.
Angst is soms iets heel vreemds terwijl je rationeel denkend er eigenlijk niet bij kan dat het zo voelt / zo kan voelen.
Ik ben zelf faalangstinstructeur voor het autorijden, maar de angst die jij beschrijft is wel lastig zoals jezelf ook al heel goed begrijpt. Het valt niet onder de noemer "faal"angst.

Wellicht zijn er skileraren die NLP / Angst opleidingen erbij gevolgd hebben en Angst-experts zijn??
Belangrijk is wel voordat je je inschrijft voor een cursus dat je informeert welke angsten ze meestal tegenkomen en op welke manier ze die denken op te lossen. Veel angst cursussen zijn o.a. gericht op jezelf te focussen op de positieve zaken en in het hier en nu blijven denken en / of je bewust worden van de dingen die je wel goed kan of zelfs door je vaardigheid te verbeteren meer zelfvertrouwen krijgen. Dat laatste is bij jou niet aan de orde begrijp ik dus informeer voordat je ergens voor aanmeldt.

Misschien wat @Martin7182 aangeeft is het wel de vraag voor welke zaken je letterlijk bang bent dan alleen voor het gevolg “kinderen zonder moeder”??

Zit de angst wellicht ook in mogelijke verlatingsangst en / of kinderen durven loslaten of andere gebeurtenissen in je leven?

Wanneer is het gekomen. Zijn er gebeurtenissen die je kunt herinneren waardoor of wanneer je daaraan bent gaan denken?
Bijv. Friso? Schumacher?

Misschien een vrijblijvende afspraak met iemand die ervaring heeft met Angsten en evt. mbv NLP en of Hynose eea kan vaststellen/oplossen.
Ik denk nu ook even “hardop”… ik wens je iig veel succes.

Als ik het zo hoor bent je al iig goed bezig door zo open en eerlijk te zijn en jezelf en jouw familie te willen helpen.
Ik weet zeker dat je familie trots op je is dat je zo graag een oplossing hiervoor wilt vinden. Wij zijn ook trots op jou dat je dit hier met ons wilt delen.

Keep us posted. ;)

Simpel gezegd
Ik denk dat je in te snelle groepen bent ingedeeld en te moeilijke pistes hebt gedaan.
Voorlopig ALEEN op blauwe pistes skiën bij mooi weer om je vertrouwen weer terug te krijgen.
Laat je door niemand opjagen.En ga vooral niet mee met snellere skiërs. Je zal zien dat je na een tijdje weer vertrouwen gaat krijgen.
Ophouden met skiën is geen optie. Daar is skiën ook op blauwe pistes in de zon te mooi voor.

Het is goed om na te gaan waar je nu precies bang voor bent.
Wellicht wat @Martin7182 zegt, als je durft te vallen is het ook minder angstig (als val-angst het probleem is). Je zou daarvoor een valtraining of zo kunnen volgen (judo?)

En verder: Angst is een bijzonder iets, het zorgt ervoor dat je je niet als lemming van een berg af stort. Alleen als angst teveel wordt op momenten dat dat niet hoeft en het je plezier in het skiën verpest, dan kan dat knap vervelend zijn. Maar daar is met training gelukkig iets aan te doen. Je zegt zelf al dat je goed kunt skiën. Technisch is het dus in orde. Dan is de volgende stap om ook mentaal weer over je angst heen te klimmen.

That said: de opening van het volgende filmpje heeft een mooie quote over angst en het overwinnen daarvan:

(over lemmingen die van een berg af storten gesproken :))

Simpel gezegd
Ik denk dat je in te snelle groepen bent ingedeeld en te moeilijke pistes hebt gedaan.
Voorlopig ALEEN op blauwe pistes skiën bij mooi weer om je vertrouwen weer terug te krijgen.
Laat je door niemand opjagen.En ga vooral niet mee met snellere skiërs. Je zal zien dat je na een tijdje weer vertrouwen gaat krijgen.
Ophouden met skiën is geen optie. Daar is skiën ook op blauwe pistes in de zon te mooi voor.

Hooykaas op 19 jan 2016 07:17

Denk dat hier een kern van waarheid in zit. Het zou zomaar kunnen zijn, dat mee skiën met de snelste/betere skiërs, je op een gegeven moment over je limiet heen gaat. Het negatieve gevoel hoopt zich op en dan opeens blokkeert het lichaam.

Kijk eens op de website van http://www.skiexperience.nl
Ik ken het persoonlijk niet maar zij geven in nederland ook les ivm angst.

@Superskier: Zoals @MauriceSki ook al zegt, lijkt dit me niet echt faalangst te zijn. Sterker nog, het klinkt een beetje alsof het met het skien en de hele context daarvan ook niet direct iets te maken heeft. Dit is belangrijk omdat het invloed heeft op hoe je ervan af komt, en vooral: hoe niet (alcohol).

Zoals eerder gezegd is angst een gezonde respons van het lichaam op een prikkel. Angst heeft veel te maken met risico-evaluatie. In die risico-evaluatie spelen aangeboren factoren een rol (net zoals bijvoorbeeld ratten in een voor hen nieuwe omgeving langs de randen lopen in plaats van opzichtig middendoor), maar ook ervaring. Als je een flinke val zou hebben gemaakt, is het niet onlogisch dat je de volgende keer dat je gaat skiën angst hebt. In zo’n ‘context-geconditioneerde’ situatie zou je de angst gradueel kunnen wegnemen door de context te koppelen aan een nieuwe ervaring met een omgekeerde emotionele waarde. Dit klinkt ingewikkeld, maar het komt er op neer dat je dan die angst kunt wegnemen door de volgende keer nadruk te leggen op de mooie omgeving, op het fijne gevoel van het dalen en de bochtjes en het overwinningsgevoel als je weer veilig beneden staat met een warme choco.

In zo’n contextgerelateerde situatie zou een biertje vooraf (maar niet meer, want dan ga je domme dingen doen :) ), rustig meegaan met anderen, concentreren op de mooie omgeving, proberen er een mooie dag van te maken etc (focussen op het positieve), kunnen helpen…

Maar als je zegt dat je niet eerder een flinke smak hebt gemaakt, goed kunt skiën, de angst plotseling op komt zetten en dat dat gepaard gaat met het denken aan nare scenario’s, lijkt me ook dat er iets anders dan die context-relatie aan de hand is. In dat geval kun je beter geen alcohol drinken (als er dán iets mis gaat…), of rustig met anderen proberen mee te skiën. Ik denk dat het vanwege de heftigheid, en omdat het niet direct met het skiën op zich te maken lijkt te hebben, goed kan zijn om hier even met een professional over te praten.

QmaartenQ, Dus die angst omarmen, vertel me, hoe doe je dat?

Superskier op 18 jan 2016 21:43

Daar is geen knop of trucje voor, ik bedoel daarmee dat het kan helpen als je mindset is dat angst niet erg is, sterker nog, dat angst hebben normaal is en belangrijk is, het beter verdraagbaar kan zijn.
Angst hoort erbij en is niet abnormaal.

Martin, je slaat de spijker op zijn kop. Waar ik precies bang voor ben weet ik niet. Vooral om de controle over mijn skis te verliezen en vervolgens heel flink te vallen, pijn te lijden en allerlei daarop volgende gedachten. Maar vooral het idee dat ik in een situatie kom waar ik geen controle meer over heb. Zo hard gaan dat ik niet op tijd kan remmen, niet weten wat er achter een bocht of een heuvel zit, dat. Denk ik.

Mauriceski, ze nemen het wel serieus, maar begrijpen het niet. En het is ook erg raar, temeer daar ik gewoon prima kan skiën. Dat vind vooral mijn man heel frustrerend, dat ik het kan, en niet mijn gedachten onder controle kan houden. Dat ik niet kan vertrouwen op mijn kunnen. Dus, zouden die er zijn, NLP skileraren? Ik heb tenslotte niets aan iemand die mijn techniek verder verfijnd. Niet dat ik perfect ski, welke Nederlandse recreant doet dat, maar daar ligt het gewoon niet aan. Dus die link van ik bakerniksvan, dat lijkt me wel wat.

Hooykaas, dat ga ik voorlopig in ieder geval doen. Me rustig gedragen op de piste. Wat je zegt, het is te leuk om het nooit meer te doen. En als dat dan goed gaat, langzaamaan weer uitbreiden. Maar wat je zegt van te snel te veel willen, dat kan goed zijn. Onze hele groep bestaat uit goeie skiers en snowboarders, ik kom er altijd achteraan. En opgeven is geen optie he, of vragen of het rustiger kan.

CY325, wat jij zegt is helemaal waar. Er is geen moment aan te geven waarop het mis is gegaan, het is langzaam steeds erger geworden.

Koopsteenbergen, heb ik al eens gedaan. Erg he?

Roy, bedankt voor je linkje en je welgemeende reactie. Ik kan er wat mee.

Mag ik trouwens hier iedereen bedanken voor zijn of haar reactie? Ik had niet op zoveel begripvolle reacties gerekend. Dankjewel!

Ik denk dat de druk van buitenaf simpelweg te groot is, waardoor uw angst alleen maar toeneemt. Angst is niet te begrijpen als je het zelf niet hebt. Dus enig begrip van buitenaf is erg belangrijk.
Hoogtevrees bijvoorbeeld is zo’n ongrijpbaar gevoel, dat alleen mensen met deze angst kunnen ervaren. De amygdala, daar waar onze angst in zit, werkt bij iedereen anders.
Het kan ook gebeuren dat incidenten er voor zorgen dat je primaire angst om controle te verliezen toeneemt, waardoor een totale blokkade op kan treden.
Een mogelijke remedie is rustig opbouwen zoals hierboven al genoemd. Laat u niet opjagen en neem vooral de tijd. Begin op groen/blauwe glooiende pistes of ga naar een gebied dat u goed kent en neem de makkelijke routes. Neem bijvoorbeeld indien mogelijk een prive leraar en ga samen rustig op pad over de makkelijk pistes en bijvoorbeeld alleen in de ochtenden als de pistes er nog perfect bij liggen. In de middag kunt u dan wandelen of heerlijk ontspannen op een terras.
Wintersport is meer dan alleen op de lange latten staan!

Edit:typo’s

@Superskier Waarom zou het erg zijn? Zelf ken ik skiexperience niet maar zie het wel regelmatig voorbij komen en zag dat ze daar ook soort ski-angst cursussen gaven. Hoop dat je gauw een oplossing vindt.

@Superskier, je schrijft, onze groep bestaat uit goede skiers en snowboarders, ik kom altijd achteraan. En opgeven isgeen optie, of vragen of het rustiger kan.

Je zit je zelf op te jagen, omdat je het vervelend vindt, als ze op jouw moeten wachten. Je bent toch met een groep
Ga lekker met iemand, die het ook heerlijk vindt rustig te skien, en spreek een lunchplek af, om elkaar te treffen.

Ook wij zijn altijd, met een hele groep, en onze mannen zijn veel sneller, we beginnen s morgens samen, tot op een gegeven moment die gene die niet zo snel zijn, samen verder gaan. We hebben allemaal verschillende niveau’s .
De een vind het heerlijk om lekker rustig de berg af te komen, en de ander gaan recht naar beneden.

Als je, je zelf niet zo op zit te jagen, en lekker kunt genieten van de omgeving, en lekker pistes, je mag, je moet niets gevoel.

Koopsteenbergen, ik vind het erg dat ik dat bij hen al eens gedaan heb en dat het nog niet is opgelost.

Wat ik met jullie tips in ieder geval ga doen: ik ga heel rustig aan skieen op makkelijke pistes die ik goed ken. We gaan naar een gebied wat ik al ken, dus dat moet lukken. En ik ga op zoek naar iemand die gespecialiseerd is in angstbehandeling. Dat vind ik wel een hele stap, want ergens heb ik dan het idee dat ik eigenlijk maar aanstel.

Marie-louise, ik hoop inderdaad dat mezelf daar dit jaar toe kan zetten, gewoon afhaken als het niet meer lekker gaat. En dat ik dan het gevoel krijg dat ik mag skiën, in plaats van dat het moet.

@Superskier ik heb, waarschijnlijk wel in mindere mate, hetzelfde. Ik ben een heel ervaren skiër, heb veel les gehad en ben technisch bedreven. Ik kom normaliter vlot alle pistes in alle weer- en sneeuwcondities af. Daarbij heb ik met het stijgen van de jaren overigens mijn grenzen wel wat naar beneden bijgesteld, ijzig zwart hoeft niet meer.

Maar soms, vaak op de tweede dag, slaat het angstduiveltje toe, dan blokkeer ik volledig. Ik kom dan zelfs geen eenvoudige blauwe piste meer af en kan ik geen fatsoenlijke bocht meer maken. Verkrampt skiën kost ook zoveel kracht en energie. Er zijn jaren geweest dat ik na drama’s op de tweede dag gewoon de derde dag oversla.
Mijn angstduiveltje fluistert mij dan ook van alles in, waarbij vooral (geheel onterechte en irreële) angst voor snelheid en angst om met teveel snelheid in een onbekende situatie terecht te komen (en daar dan niet meer de controle te hebben) de hoofdzaak vormen.

Wat ik er aan doe is vooral gewoon doorgaan. Wat mij absoluut helpt is om een mooie blauwe piste te kiezen, die eerst rustig af te gaan en goed te bekijken hoe de piste er bij ligt. Na die eerste keer weet je hoe de piste is, waar je hard kunt en waar je liever wat gas terug neemt. Dan dezelfde piste een paar keer achter elkaar afgaan, waarbij ik dan focus op techniek, de ene keer lekker korte bochtjes, dan weer carvebochten. Die focus op techniek helpt mij om de negatieve gedachten te blokken.
En bij mij werkt het zo dat als ik eenmaal weer “door” ben er niets meer aan de hand is.

Met mezelf heb ik afgesproken om dit jaar bovenstaande routine niet op de tweede of de derde dag te doen, maar er gewoon mee te beginnen. Dus niet meteen de eerste dag pittige rode na pittige rode te doen, maar eerst maar eens een dagje rustig aan weer te wennen.

Maar wat je zegt van te snel te veel willen, dat kan goed zijn. Onze hele groep bestaat uit goeie skiers en snowboarders, ik kom er altijd achteraan. En opgeven is geen optie he, of vragen of het rustiger kan.

Superskier op 19 jan 2016 12:16

Om te beginnen wat ongelofelijk vervelend dat iets wat je zo leuk vind zo eng is af en toe. Ik herken van jou verhaal wel het een en anders in hoe mijn moeder op de berg staat. Zij kan technisch geod skieeen vind zelf dat ze maar matig is, is geen held met snelheid en niet met hoogte. Maar skieeen vind ze heerlijk, maar is dus ook soms heel erg bang zoals jij.

Er zijn een paar dingen waarvan ik denk dat je, jezelf daarmee te kort doet. Ten eerste de quote hierboven. Het is ook JOUW vakantie en JOUW mening telt net zo goed mee als die van andere in de groep. Dus als jij langzaam wil, niet van de rode piste of iets anders dan moet dat kunnen. Geef niet toe aan de druk, ga op je gevoel af. Zorg dat je opties hebt.

Wees aardig voor jezelf, praat niet tegen jezelf zoals je dat ook niet tegen een ander zou doen. En verontschuldig jezelf niet de hele tijd. Dat is nergens voor nodig. Je hebt een probleem en vraagt om hulp. Wie vindt dat je, je aanstelt of geen zin heeft om te reageren doet dat toch niet. Zoals @Koopsteenbergen al eerder zei wat is daar erg aan? Helemaal niets!

Om even bij het verhaal van mijn moeder te blijven. Ik denk dat het te snel te veel willen/moeten omdat men denkt dat je het aankan en je niet de muts wil zijn, die niet durft ook heeft bijgedragen, aan het haar angst. De laatste keer dat ze echt blokkeerde was ik niet bij, maar ik ken het verhaal. Een aantal jaren later vroeg een vriendin haar of ze zin had om mee op wintersport te gaan. Enigzins beteutert vertelde ze me toen dat ze niet durfde.
Weer een paar jaar later is mijn moeder in de zomer op les geweest voor angstigen in Snowworld. Na de eerste les kwam ze wat giegelig terug, omdat ze echt helemaal bij het begin, van het begin begonnen waren en mijn moeder vond dat, dat wel erg makkelijk en onder haar niveau was. Maar ze is naar alle lessen geweest en het heeft haar vertrouwen enorm goed gedaan. Juist omdat ze in een veilige omgeving helemaal terug naar de basis ging, is haar techniek nog wat verbeterd waardoor het er niet alleen goed uitziet maar zij meer vertrouwen in haar eigen kunnen heeft gekregen.Ze riep namelijk in het verleden vaak persoon x skiet veel beter dan ik. Terwijl persoon x helemaal niet beter, maar alleen harder skiet. Wij hebben dan ook altijd geroepen maar x gaat alleen harder en niet beter. Dat heeft ze denk ik toch altijd maar half aangenomen.
Zou het kunnen dat jij zegt dat je een goede techniek hebt, omdat andere dat zeggen, maar je eigenlijk deep down daar niet van overtuigd bent? Ook omdat je aangeeft dat je bang bent de controle te verliezen. En doordat andere vinden dat je zo goed bent, maar zelf niet overtuigd bent je te veel van jezelf eist en geen nee durft te zeggen omdat je vindt dat iemand met jou techniek dat gewoon moet kunnen en niet moet zeiken (even heel bot gezegd). Terwijl je dit nooit van een ander zou verwachten. Zie mijn punt over aardig zijn voor jezelf.

Heb vertrouwen in je techniek en probeer terug te vallen op de basis op het moment dat je merkt dat je het eng begint te vinden. De basis geeft je de rust om gewoon beneden te komen en dan is dat misschien in pizza punt, so what! Je komt gecontroleerd en veilig naar beneden.

Dit is allemaal makkelijker gezegd dan gedaan, want het zijn mechanismes die heel sterk zijn. Lang verhaal maar ik hoop dat je er wat aan hebt. Succes met het vinden van een oplossing, wintersport is veel te leuk om niet te gaan!

P.S. als je een @ voor de naam van een ander forumlid zet in je reactie dan krijgt die persoon een notificatie dat hij genoemd is,

@Bien, bedankt voor de tip!
Kan ik ook in mijn eigen berichten iets aanpassen?

@Superskier Wel als je ze net geplaatst hebt. Maar voor zo ver ik weet niet meer als het langer geleden is @Rogier, @Rene

@Bien inderdaad!

Ik heb er zelf geen ervaring mee (angst). Maar wel een tip die ik kan geven begin op een leuke/makelijke piste en afdaling. En doe deze gewoon eerst heel vaak zo dat je je daar zelf verzekerd voelt. En probeer het daarna langzaam uit te bouwen.
Probeer ook te stoppen met deze afdaling als je nog een goed gevoel heb. Dus niet te lang door te gaan. Als je moe word word je angst denk ik ook groter. Drankje drinken is ook leuk en gezellig.
En zorgen dat je blijft genieten. Succes